Μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή ζητώ. Μπορώ να την έχω;

Μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή ζητώ. Μπορώ να την έχω;

Ζητώ μια δεύτερη ευκαιρία παρακαλώ! Μπορώ να την έχω;

Μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.

Απαλλαγμένη από τα βάρη του παρελθόντος.

Να το κοιτάξουμε μπορούμε, να το αναλύσουμε βεβαίως, να το αλλάξουμε όχι.

Με χώρο καθαρό, για να κάνω νέα λάθη, καινούργια. Γιατί θα κάνω, το ξέρω!

Ίσως πιο λίγα και ίσως όχι και τόσο ακριβά σαν τα προηγούμενα.

Εύχομαι, ελπίζω!

Ζητώ μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσω.

Αυτή τη φορά όπως εγώ θέλω, με όσους εγώ θέλω, όπου εγώ θέλω!

Να φορτωθώ τις βαλίτσες ναι, να τις κουβαλήσω ναι, να κουραστώ ναι, αλλά μέσα τους να έχουν ότι εγώ διάλεξα να βάλω, όχι όλα όσα μου φόρτωσαν άλλοι.

Να επιλέξω αυτόν που θέλω για σύντροφο, αυτόν που θα μείνει πλάι μου, γιατί με ολοκληρώνει, γιατί με γεμίζει και όχι γιατί αυτός μου έλαχε να είναι ο σύντροφος της ζωής μου.

Να δέχομαι όλα μου τα συναισθήματα με σεβασμό.

Να ζήσω μικρές και μεγάλες στιγμές ευτυχίας.

Και τα ήσυχα βράδια να με νανουρίζουν αντί να με φοβίζουν.

Ζητώ να ζήσω!

Να παλέψω αν αυτό χρειαστεί, αλλά να αξίζει τον κόπο για να παλέψω.

Γνωρίζω καλά πως η ζωή έχει ευθύνες, έχει υποχρεώσεις και πάντα θα έχει.

Έχω ζήσει ήδη αρκετά μέσα στα κοινωνικά δεδομένα.

Έχω την πλήρη εικόνα του τι περιμένουν οι άλλοι από εμένα. Τι περιμένει ο κόσμος από εμένα, τι περιμένει η κοινωνία από εμένα,  τι περιμένουν οι δικοί μου από εμένα, τι περιμένουν τα παιδιά μου από εμένα.

Ζητώ να ζήσω και να ρωτήσω τι περιμένω εγώ από εμένα!

Έμαθα να τα βρίσκω με τον εαυτό μου, γνωρίζω πού πρέπει να περιμένω και πού χρειάζεται να δείξω υπερβολή.

Και έμαθα κάτι πολύ σημαντικό.

Έμαθα πως ο φόβος είναι αυτός που μας κρατάει πίσω. Ο φόβος είναι υπεύθυνος για την ανασφάλεια που δείχνουμε σε κάθε μας αλλαγή.

Ο φόβος μας κρατά δέσμιους σε ένα πλάνο που χρόνια παίζουμε και μοιάζει πια κολλημένο.

Βρέθηκα αντιμέτωπος μαζί του και τελικά διαπίστωσα πως δεν είχε την δύναμη, αυτή τη τεράστια που το μυαλό του είχε προσδώσει.

Γιατί το μυαλό τον δημιουργεί και το μυαλό του δίνει τη δύναμη να μας ελέγχει.

Κι αν έκανα ταινία τη ζωή μου, κάπου στα μισά του έργου γίνεται διάλλειμα, ε, τότε εδώ στο δεύτερο μέρος,  διαλέγω εγώ το φινάλε!