Νιώθω, Νιώθεις, Νιώθει.
Ο καθένας διαφορετικά.
Άλλος πολύ, άλλος λίγο.
Άλλος το δείχνει κι άλλος όχι.
Ο καθένας με τον δικό του τρόπο έκφρασης.
Κανένας άνθρωπος άλλωστε δεν είναι ίδιος κι αυτό από μόνο του μας κάνει ξεχωριστούς.
Αλλιώς θα σου δείξω πώς νιώθω εγώ κι αλλιώς εσύ.
Θα στο δείξω.
Γιατί νιώθω.
Μπορεί όχι όπως εσύ.
Ίσως λιγότερο, ίσως και παραπάνω.
Σημαντικό να νιώθω.
Τόσο ώστε να εξελιχθώ.
Σαν άνθρωπος.
Νιώθω θα πει αισθάνομαι, αισθάνομαι θα πει δεν είμαι αναίσθητη.
Τι κι αν έχω φάει τα μούτρα μου, τι κι αν έχω πέσει. Αισθάνομαι, νιώθω.
Κι ας είναι λάθος κάτι που οδήγησε στο σωστό κι ας είναι το σωστό που έφτασε σε ένα λάθος.
Νιώθω κι αυτό με κάνει καλύτερη.
Πιο δυνατή, πιο ώριμη.
Ένιωσα χωρίς να πάρω επιβεβαίωση πίσω.
Ένιωσα κι αυτό με κάνει να συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι αναίσθητη.
Εσυ νιώθεις ; εκείνος νιώθει.
Σιωπή.
Ίσως και η σιωπή να είναι τελικά μια απάντηση.
Μα εκεί που καταλήγω είναι πώς εκείνοι που νιώθουν δείχνουν.
Αυτό το ελάχιστο που γίνεται λίγο, περνώντας στο αρκετά και φτάνοντας στο πολύ.
Δεν έχει σημασία ο τρόπος που θα επιλέξεις να το δείξεις.
Αν θα είναι ένα “να προσέχεις” ή ένα “σε σκέφτομαι”, σε ένα μήνυμα “τι κάνεις” ή σε ένα τηλέφωνημα που θα λέει “μου έλειψες”.
Ο τρόπος υπάρχει πάντα.
Όπως και να έχει νιώθω, νιώθεις, νιώθει.
Ο καθένας διαφορετικά.
Νιώθεις ;
