Και ανάμεσα σε έρωτες ναυάγια που σε πέταξαν σε αγριεμένα, κοφτερά βράχια, χαζεύεις γύρω για να βρεις τη σανίδα σου. Φέγγει από μακριά, τη βλέπεις; Είναι οι φίλοι σου.
Σε περιμένουν να λάμψετε μαζί. Να σου πουν πως κανένας έρωτας δε θα σε ρουφήξει στον πάτο της θάλασσας.
Γιατί και εσύ και αυτοί ξέρετε να στέκεστε πάντα στον αφρό. Ειδικά όταν είστε ο ένας σωσίβιο του άλλου.
Θα πας να πιάσεις τη σανίδα αυτή και θα σε σύρει ως την αμμουδιά. Αφού έχετε παίξει μαζί με κύματα που κάποτε φοβόσουν. Αφού δείτε μαζί τα τρεμοπαίγματα του ήλιου πάνω στα καταγάλανα νερά που κάποτε σου έμοιαζαν μαύρα κι άραχλα.
Και τότε το ταξίδι σου θα γίνει καρτ ποστάλ.
Και κάπου εκεί τα γυμνά σου πόδια θα πατήσουν στεριά και θα σηκωθείς πάλι. Θα είσαι βρεγμένη αλλά δε θα φοβάσαι μην κρυώσεις. Γιατί ξέρεις πως δίπλα στους φίλους σου έχει πάντα καλοκαίρι. Και σιγά σιγά τα νερά θα στάξουν στο χώμα και συ, με τα κουβαδάκια σου, θα χτίσεις νέα κάστρα. Που θα είσαι έτοιμη να γκρεμιστούν και να ξαναχτιστούν δεκάδες φορές. Μέχρι να βρεθεί αυτός που δε θα θέλει να σου διαλύσει τίποτα. Και θα γίνει φρουρός να προσέχει εσένα και αυτό μαζί.
Και οι φίλοι θα είναι ακόμα εκεί. Σε μια γωνιά θα στέκονται και θα λάμπουν για τη χαρά σου. Άγρυπνοι φύλακες θα 'ναι, μην τύχει και πονέσεις.
Εγώ έχω τέτοιους φίλους. Ελπίζω και συ. Κι όσον αφορά τους άλλους τους κακούς, αυτούς που θα σου δώσουν ακόμα μια σπρωξιά για να σε πνίξουν, μην τους δίνεις σημασία. Η αγάπη, η εμπιστοσύνη και η καλοσύνη πάντα κερδίζουν. Και να ξέρεις πως αυτοί είναι δυστυχισμένοι. Γιατί δεν μπορούν να αγαπήσουν μήτε ν’ αγαπηθούν. Ενώ εσύ τα ‘χεις όλα. Και να θυμάσαι πάντα, να μην κοιτάς τον βυθό. Να κοιτάς τον ουρανό.
