Γνωρίστηκαν ένα χειμωνιάτικο πρωί.
Δεν ήταν ο άντρας που θα τη συγκινούσε, μα ένας απαρατήρητος κοινός θνητός, όμοιος με το πλήθος.
Δεν ήταν η γυναίκα που θα επέλεγε∙ διέθετε μεγάλες δόσεις τετράγωνης λογικής και ρεαλισμού για τα γούστα του.
Δεν ήταν ο τύπος της. Δεν ήταν ο τύπος του.
«Ο τύπος μας»: αυτό το εξιδανικευμένο πρότυπο που φτιάχνουμε εμείς οι άνθρωποι για τον τέλειο σύντροφο. Όμορφος, έξυπνος, καλλιεργημένος, καλοσυνάτος, θυελλώδης και συγκλονιστικός. Το πρότυπο που μόνο ο αληθινός έρωτας μπορεί τελικά να καταρρίψει.
Προέρχονταν από δύο ολότελα διαφορετικούς κόσμους, με αταίριαστες απολαύσεις και εμπειρίες και έβλεπαν τη ζωή από αντιδιαμετρικά αντίθετες οπτικές γωνίες.
Δεν είχαν καμία προσδοκία ο ένας από τον άλλον.
Οι συνθήκες τους έφεραν κοντά ώστε να γίνουν δύο απλοί γνωστοί. Γνωστοί που χαμογελούσαν έντονα, συζητούσαν όμορφα και όδευαν παρέα στο δύσβατο και βαρετό μονοπάτι της καθημερινότητας.
Ο χειμώνας έφερε μια ολάνθιστη άνοιξη και αυτή με τη σειρά της ένα καλοκαίρι που έσφυζε από ζεστασιά. Παντρέψανε τα λαϊκά λημέρια της καρδιάς του με τις απροσπέλαστες γειτονιές του μυαλού της και άξαφνα ανακάλυψαν μια πόρτα που μέχρι χτες αγνοούσαν την ύπαρξή της.
Πιασμένοι χέρι χέρι, ανέμελοι και χαμογελαστοί, πέρασαν το κατώφλι της, δίχως κανείς να νοιάζεται πού βρίσκεται η έξοδος κινδύνου. Χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται αν τελικά υπάρχει έξοδος κινδύνου.
Και τότε κατάλαβαν.
Δεν ήταν οι λάθος άνθρωποι τη σωστή στιγμή, ούτε οι σωστοί τη λάθος. Δεν ήταν το θυελλώδες πάθος του άπιαστου και απαγορευμένου, ούτε η μονόπλευρη ευχαρίστηση του απωθημένου. Δεν ήταν απλά ένας ακόμα έρωτας, μα ο αληθινός ο έρωτας.
Αυτός που ξεκινά από μικρές προσδοκίες.
Αυτός που δε θα προσπαθήσεις ποτέ να προκαλέσεις, μα ούτε και να αποφύγεις.
Ο έρωτας που έρχεται να ισοπεδώσει τα πάντα στο πέρασμά του και μέσα από τα χτεσινά συντρίμμια δημιουργεί το πολυτιμότερο αύριο.
Μοναδικό του όπλο το σήμερα, ικανό να σκοτώσει βίαια κάθε ανασφάλεια, φόβο και αναστολή.
Ο έρωτας που είναι ανώτερος και από την πιο τρελή σου φαντασίωση.
Αυτός ο έρωτας, που ενώ δεν περιμένεις τίποτα, δίνεις και παίρνεις τελικά τα πάντα.
