Ο κάθε άνθρωπος περνά από διάφορες φάσεις στη ζωή του.
Καταστάσεις που απλά τις αγνοεί, άλλες που δεν αναγνωρίζει ούτε και ο ίδιος τον εαυτό του, αυτές που τον κάνουν καλύτερο άνθρωπο και αυτές που είναι ακόμη και για τον ίδιο έκπληξη το πώς θα αντιδράσει. Είναι οι διάφορες στιγμές και εμπειρίες που μας αλλάζουν, μας δοκιμάζουν, μας ωριμάζουν και μας ξυπνούν διαφορετικά συναισθήματα. Περιόδους που δεν μας χωρά ο τόπος, διαστήματα που να και να θέλουμε να κρύψουμε την χαρά μας είναι αδιανόητο, μέρες που μας πάνε όλα καλύτερα κι απ’ ότι έχουμε φανταστεί και βεβαίως στιγμές που δείχνουν όλα να πηγαίνουν λάθος! Εμπειρίες όλα στη ζωή με τα πάνω και τα κάτω τους για να εκτιμούμε καταστάσεις και ανθρώπους.
Συνήθως εκεί που όλα κυλούν ομαλά και ήρεμα, εκεί που επιτέλους ξέχασες τη φωνή, το άρωμα, την ύπαρξη του πρώην, κάνει στα καλά των καθουμένων την εμφάνιση του αυτός που θα ταράξει ευχάριστα μεν, θρασύτατα δε, την ηρεμία σου. Ο άνθρωπος που χωρίς να ρωτήσει θα εισβάλει σαν σίφουνας να σου θυμίσει τι είναι έρωτας, ενδιαφέρον, ξενύχτια και τα γνωστά! Αυτός που θα τρυπώνει στο μυαλό σου χωρίς να ρωτά, χωρίς να ζητά άδεια.
Αυτός που χωρίς να χρειαστεί να μιλήσει, θα σου δίνει χίλιους λόγους και αφορμές για να θες να τον δεις, να του μιλήσεις, να τον αγγίξεις. Κι εκεί γίνεται μια μάχη μέσα σου γιατί μια χαρά ηρεμία την έχεις, υπάρχει λόγος να την χαλάσεις; Έλα όμως που καθημερινά σου δίνει τόσες αφορμές να βάλεις αλάτι και πιπέρι στη ζωή σου! Σε βγάζει από τη ρουτίνα που τόσο προσεχτικά έφτιαξες με τόση μαεστρία που ακόμη και αυτό δεν περνά απαρατήρητο!
Αυτός ο ένας λοιπόν, έρχεται πλήρως συνειδητοποιημένος να θέλει και να απαιτεί να ζήσετε πράγματα μαζί. Κι έχει κι έναν τρόπο για να το πετύχει ο οποίος σε σκλαβώνει, κερδίζει έδαφος και ρίχνει τις άμυνες και τους ενδοιασμούς. Συνειδητοποιημένη βέβαια κι εσύ που δεν υπάρχει περίπτωση να δοθείς χωρίς να δώσει κι ο άλλος. Απολαμβάνεις την παρέα του κι εκείνος τη δική σου παρουσία. Τα βράδια βρίσκουν το ξημέρωμα και η ζωή έχει αλλιώτικη γεύση μαζί του. Είναι τόσο μεγάλος ο πειρασμός. Το αντιλαμβάνεσαι και υπόσχεσαι πως δεν θα χάσεις το μέτρο.
Μα σου είναι τόσο όμορφη η παρουσία του στη ζωή σου. Σου ταιριάζει τόσο πολύ και αρχίζει να γίνεται αγαπημένη, καθημερινή συνήθεια. Σου αρέσει που δεν λέει πολλά, μόνο δείχνει. Σου αρέσει γιατί ανακαλύπτει το πραγματικό εγώ σου. Σου αρέσει γιατί του αρέσεις ακόμη κι όταν δείχνεις να μην θέλεις κανένα δίπλα σου, όταν αισθάνεσαι άσχημη, όταν φλυαρείς. Βρίσκει χρόνο για να σε συναντήσει, για να κάνετε πράγματα μαζί. Κι αυτά τα μάτια λειβάδια που έχει σε σκλαβώνουν. Το χαμόγελο σε σαγηνεύει και η φωνή του σε τρελαίνει! Γίνεται ο καθρέφτης σου και εσύ βρίσκεις τον καλύτερο εαυτό σου.
Μεγάλος ο πειρασμός κι η ζωή μικρή. Ποιες ανασφάλειες, ποιες ανησυχίες….; Στον πειρασμό πρέπει να ενδίδεις ή να τον απομακρύνεις. Δεν κάνει να το σκέφτεσαι πολύ γιατί μετά περιπλέκεις τις καταστάσεις στο μυαλό σου. Κι είναι τόσο άδικο έναν πειρασμό που μοιάζει τόσο μοναδικός να τον διώχνεις μακριά. Κι ενδίδεις λοιπόν σε μια περιπέτεια που δείχνει να σε γεμίζει περισσότερο από ποτέ!
