Καθώς κινούμαι στους δρόμους της πόλης, διαπιστώνω με χαρά, πως μικροί και μεγάλοι βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής για τις γιορτές. Χριστούγεννα προ των πυλών και όλοι κάτι έχουμε να κάνουμε.
Δεν έχει σημασία το κόστος, πόσο ακριβό ή πόσο οικονομικό θα είναι. Αυτό που μετράει είναι πως ό,τι σχεδιάζουμε θα έχει μέσα του, τους δικούς μας ανθρώπους. Αυτούς που θέλουμε να έχουμε μαζί μας, και πάνω απ' όλα να μας έχουν μαζί τους. Ανταποδοτικές, λοιπόν, οι γιορτές Αγάπης.
Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Κάθε φέτος, ξεχνάμε τι ήταν αυτό που μας σκότισε και ετοιμαζόμαστε, φορτωμένοι συναισθήματα και πάθος, τολμώ να πω, για τα καινούργια Χριστούγεννα. Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ευχόμαστε να είναι τα καλύτερα, και έτσι συνεχίζουμε. Ακόμα και τα παλιά στολίδια μας φαίνονται πιο λαμπερά από την προηγούμενη χρονιά.
Εμείς τα κάνουμε, η ματιά που τους ρίχνουμε, οι αναμνήσεις που είναι φορτωμένο το κάθε στολίδι. Όλα κρύβουν μια μικρή ιστορία μέσα τους, γι’ αυτό βρίσκονται ακόμα μέσα στο κουτί. Είναι η γιορτή χαράς η γιορτή Αγάπης, και το βιώνουμε κάθε χρόνο με την ίδια ένταση.
Δε θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως αυτή ειδικά τη γιορτή την έχουμε ανάγκη. Μας κάνει καλό στην ψυχή μας. Μπορούμε να κοιτάξουμε κατάματα τα φώτα, αφήνοντας πίσω μας κάθε τι παλιό. Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουμε μόνοι ανάμεσα στα χαμόγελα της παρέας μας, στις φωτεινές βιτρίνες, ακόμα και στις πλατείες με τον κόσμο να χαίρεται δίπλα μας. Κάποιες φορές μάς πιάνει και το ενοχικό μας συναίσθημα που μπαίνει μπροστά, και λέει πως δεν επιτρέπεται να πάρεις μέρος στη χαρά, με τόσα προβλήματα.
Ας το παραμερίσουμε για φέτος. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά και κάθε αρχή σημαίνει το τέλος των παλιών πραγμάτων. Δε θα φύγουν οι δυσκολίες, αλλά ας αλλάξουμε εμείς απέναντι σε αυτές. Η δική μας σειρά να τις δυσκολέψουμε. Δώρο λοιπόν στον εαυτό μας φέτος είναι το χαμόγελο. Και μη ρωτάμε αν φτάνει.... την απάντηση την ξέρουμε.
