Είναι ταλαντούχα και πολυγραφότατη. Με γραφή φρέσκια, γεμάτη χιούμορ και πρωτοτυπία χαρίζει στο αναγνωστικό της κοινό βιβλία που λατρεύονται από την πρώτη ανάγνωση. Ο λόγος για την αγαπημένη των παιδιών, Ιωάννα Μπαμπέτα. Κουβεντιάσαμε με αφορμή το βιβλίο της «Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου», σε εικονογράφηση Λίλας Καλογερή, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Μίνωας. Το ewoman.gr μα κι εγώ προσωπικά, την ευχαριστούμε για τη συνέντευξη.
-Μιλήστε μας για το «Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου».
Το συγκεκριμένο βιβλίο το αγαπώ πολύ! Είναι εμπνευσμένο από την αγάπη που είχα για τη δασκάλα μου την κυρία Πιπίτσα. Κάθε μέρα, όλα τα παιδιά, της προσφέραμε λουλούδια. Είχα μαδήσει τον κήπο της πολυκατοικίας όπου έμενα κι όταν τελείωσαν άρχισα να παίρνω τριαντάφυλλα από τους γειτονικούς κήπους. Μια μέρα, στην απέναντι μονοκατοικία που ήταν γεμάτη τριαντάφυλλα, με έπιασε στα πράσα η κυρία Θεανώ. Με κάλεσε να καθίσω μαζί της και μου είπε πως δεν είναι σωστό να καταστρέφω έτσι τις τριανταφυλλιές. Θα μου έδινε εκείνη ένα τριαντάφυλλο κάθε εβδομάδα για να προσφέρω στη δασκάλα μου. Τις υπόλοιπες μέρες όμως τι θα έκανα; Πώς θα της έδειχνα πόσο την αγαπώ;
Κάπως έτσι λοιπόν εμπνεύστηκα την ιστορία με τον Αιμίλιο. Και χαίρομαι πολύ γιατί ο Αιμίλιος, ο ήρωας της ιστορίας κατάφερε να βρει τη λύση και να δείχνει κάθε μέρα πόσο αγαπά τη δασκάλα του.
-Πότε αποφασίσατε πως θέλετε να αφιερωθείτε στο βιβλίο; Ποια ήταν η πρώτη σας ιστορία;
Ήταν παιδικό μου όνειρο να γίνω συγγραφέας. Δεν πίστευα όμως πως είναι εφικτό. Φάνταζε άπιαστο όνειρο. Διάβαζα πολύ κι έγραφα. Όμως όλες οι ιστορίες μου έμεναν στο συρτάρι. Μέχρι που παρακολούθησα ένα σεμινάριο στο ΕΚΕΒΙ με τον αγαπημένο μου Χρήστο Μπουλώτη. Εκείνος πίστεψε σε εμένα και με βοήθησε να πιστέψω κι εγώ στον εαυτό μου. Διάβασε την ιστορία μου η Μελίνα ντετέκτιβ και με συμβούλευσε να τη στείλω στο Μεταίχμιο. Έτσι λοιπόν έγινε η αρχή. Έζησα πολλές απογοητεύσεις, έλαβα πολλές αρνήσεις όμως δεν το έβαλα κάτω. Είμαι πεισματάρα. Δούλεψα και τα κατάφερα με υπομονή και επιμονή.
Τώρα πλέον είναι τρόπος ζωής η γραφή και η ανάγνωση.
-Από πού αντλείτε τα θέματα των βιβλίων σας; Τι θέλετε να «παίρνουν» από σας οι μικροί σας αναγνώστες;
Έχω σημειωματάρια και σημειώνω οτιδήποτε μου κάνει εντύπωση. Μια φράση που ακούω ή διαβάζω. Ένα περιστατικό που με συγκινεί ή με κάνει να γελώ. Παρακολουθώ τα παιδιά μου και τους φίλους τους. Τα πάντα μπορούν να γίνουν ιστορία. Όταν λοιπόν μια ιδέα δεν με αφήνει ήσυχη και την σκέφτομαι όλη μέρα σημαίνει πως πρέπει να γίνει ιστορία.
Οι μικροί αναγνώστες θέλω να διασκεδάζουν με τις ιστορίες μου και να ταξιδεύουν. Να ταυτίζονται με τους ήρωες. Θέλω τα παιδιά – πρωταγωνιστές των ιστοριών μου να βρίσκουν τη λύση στο πρόβλημά τους. Γιατί τα παιδιά είναι παντοδύναμα. Θέλω να τα κάνω να χαμογελούν και να καταλάβουν πως όλα είναι θέμα οπτικής. Τα προβλήματα έχουν λύσεις. Στο χέρι τους είναι να τις ανακαλύψουν.
-Έχετε δηλώσει πως λατρεύετε το διάβασμα. Ποιο βιβλίο, από όσα έχετε διαβάσει, το αγαπήσατε τόσο πολύ που θα θέλατε να το έχετε γράψει εσείς;
Θα μπορούσα να σταματήσω να γράφω αλλά δεν θα μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω. Πολλά βιβλία αγαπώ και τα έχω «ζηλέψει». Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου θα έχει πάντα ο Μικρός Νικόλας του Ρενέ Γκοσινί. Νομίζω πως χάρη στον μικρό Νικόλα ονειρεύτηκα για πρώτη φορά πως θέλω να γίνω συγγραφέας.
-Πώς βλέπετε το παιδικό βιβλίο στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα; Πόσο εύκολα είναι τα πράγματα για τους δημιουργούς στην Ελλάδα της κρίσης;
Το παιδικό βιβλίο θεωρώ πως τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε άνθηση. Πολλοί νέοι τίτλοι κάθε χρόνο από Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Ενώ νέοι εκδοτικοί ανοίγουν. Γίνεται μεγάλη προσπάθεια από γονείς και εκπαιδευτικούς να αγαπήσουν τα παιδιά το βιβλίο. Το μοναδικό πρόβλημα που βλέπω είναι πως τα παιδιά διαβάζουν πλέον μόνο μέχρι τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Στη συνέχεια, τα γοητεύει η τεχνολογία, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και δεν έχουν τη διάθεση να διαβάσουν. Υπάρχουν πάντα βέβαια και οι εξαιρέσεις. Θεωρώ όμως πως αν ένα παιδί αγαπήσει από μικρό τα ταξίδια που του προσφέρουν τα βιβλία, κάποια στιγμή θα επιστρέψει σε αυτά. Άλλωστε και στην εποχή τη δική μου, λίγα ήταν τα παιδιά που διάβαζαν.
Όσο για τους Έλληνες δημιουργούς βλέπουμε πολύ καλές δουλειές κάθε χρόνο. Βιβλία που αγαπιούνται από μικρούς και από μεγάλους. Βλέπουμε όμως και πολλά μέτρια. Θα φανταζόταν κάποιος πως την εποχή της κρίσης θα έβγαιναν λιγότερα και πιο προσεκτικά επιλεγμένα βιβλία. Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάπως πρέπει λοιπόν τα καλά βιβλία να ξεχωρίσουν από το σωρό. Κι αυτό είναι κάτι που απασχολεί πολλούς από τους δημιουργούς.
-Έχετε κάτι καινούργιο στα σκαριά; Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μόλις ολοκλήρωσα το 10ο βιβλίο της σειράς Η Πρώτη μου Μυθολογία. Έγραψα για τα Τέρατα της Μυθολογίας. Ταυτόχρονα αυτή την περίοδο προσπαθώ να γράψω μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία. Με δυσκολεύει πολύ γιατί νιώθω πως όλα έχουν ειπωθεί. Όμως αγαπώ τόσο πολύ τα Χριστούγεννα με τον Άγιο Βασίλη, τα δώρα, τα γλυκά και τις μουσικές, που δεν το βάζω κάτω. Γράφω και σβήνω. Γράφω και σβήνω.
-Τι θα συμβουλεύατε τους γονείς του ewoman; Με ποιο κριτήριο θα πρέπει να διαλέγουν βιβλία για τα παιδιά τους;
Θα πρότεινα στους γονείς να ξεκινήσουν από πολύ νωρίς να επισκέπτονται με τα παιδιά τους βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες. Να ξεφυλλίζουν, να διαλέγουν παρέα. Να συζητάνε με τα παιδιά, να τα συμβουλεύουν αλλά να τα ακούνε κιόλας. Να κάθονται όσο είναι μικρά να διαβάζουν παρέα στον καναπέ, στο κρεβάτι. Είναι στιγμές που δεν θα τις ξεχάσουν ποτέ ούτε τα παιδιά, ούτε και οι γονείς. Με αυτό τον μαγικό τρόπο ερχόμαστε κοντά.
Κάθε βιβλίο έχει τη δική του στιγμή. Μπορεί κάποια στιγμή να θέλουμε να διαβάσουμε στο παιδί μας κάτι χιουμοριστικό, κάποια άλλη στιγμή μια περιπέτεια, ένα παραμύθι ή ένα βιβλίο γνώσεων. Πιστεύω πάντως πως καλό θα ήταν να υπάρχει ποικιλία. Έτσι το παιδί μας θα έρθει σε επαφή με όλα τα είδη και θα μπορεί αργότερα να επιλέξει και μόνο του τι είναι αυτό που του ταιριάζει. Καλό είναι να μην ξεχνάμε πως όλα τα βιβλία κάτι έχουν να προσφέρουν στον μικρό αναγνώστη. Κι ας μην κρύβουν σπουδαία νοήματα. Κι ας είναι απλοϊκά κάποιες φορές. Δεν πειράζει. Ας μάθει το παιδί να έχει αγκαλιά του ένα βιβλίο. Το βιβλίο είναι η αφετηρία. Οι λέξεις και οι εικόνες θα γίνουν φτερά και θα το βοηθήσουν να κάνει ταξίδια μαγικά. Ταξίδια φανταστικά!
Σας ευχαριστώ πολύ.
Ιωάννα Μπαμπέτα
