Ναι, να είσαι άνθρωπος. Να νοιάζεσαι, να προσφέρεις, να συγχωρείς…
Δεν είναι όμως ξέφραγο αμπέλι η καρδιά σου, να το θυμάσαι. Δεν μπορείς να επιτρέπεις στον οποιονδήποτε να χειρίζεται συναισθήματά σου κατά πώς τον βολεύει.
Υπάρχουν όρια. Όρια στην κακία, όρια στην αγένεια, όρια στο ψέμα, όρια στη συκοφαντία, όρια στη χειριστικότητα, όρια στη χρησιμοθηρία.
Δε χρειάζεται να αποδεικνύεις στον εαυτό σου ότι είσαι καλός άνθρωπος με το να επιτρέπεις να υποτιμούν τη νοημοσύνη σου ή να προσπαθούν να κάνουν τον ουρανό σου ταβάνι, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του δικού τους.
Ουσιαστικά παλεύεις μόνο για τις σχέσεις που είναι σημαντικές για σένα. Γι’ αυτές τις σχέσεις που έχουν ποτίσει τη ζωή σου με γέλιο και με δάκρυ. Για εκείνες που έχουν παλέψει, επίσης, κάποτε για σένα.
Δεν παλεύεις για τις κοινωνικές συναναστροφές, ούτε για όσους έχουν αποδείξει περίτρανα πως δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς. Αυτούς τους αφήνεις στην άκρη αδιαπραγμάτευτα και αδιάφορα. Διατηρείς μαζί τους μια τυπική σχέση, στα πλαίσια της στοιχειώδους ευγένειας. Και είναι δικαίωμά σου!
Μόνο γι’ αυτήν την αγαπημένη χούφτα των ανθρώπων σου θα κάνεις τα πάντα. Ναι, εκεί θα δώσεις πολλές ευκαιρίες. Θα ρίξεις πολύ νερό στο κρασί του εγωισμού σου. Θα υποχωρήσεις, θα δικαιολογήσεις, θα ζητήσεις συγγνώμη για τα λόγια της πίκρας, θα κρύψεις μέσα στην αγκαλιά σου ένα ευχαριστώ.
Είναι ουτοπία να πιστεύεις πως αγαπάς όλον τον κόσμο ή πως μπορείς να ξεπουλάς την αξιοπρέπειά σου στον καθένα. Και είναι θρασύτητα να πιστεύουν πως στο όνομα της ευγένειάς σου θα επωμιστείς κάθε σκάρτη συμπεριφορά, αγόγγυστα και στωικά.
Τα όριά σου πρέπει να είναι διακριτά και σαφή. «Φίλε, μέχρι εδώ σου αναλογεί. Ούτε βήμα παραπέρα». Δε θα αντέξεις αν κάνεις την καρδιά και κατ’ επέκταση τη ζωή σου αλάνα, που θα παίζει μέσα της μπάλα ο κάθε κατεργάρης, πίστεψέ με. Μια παραδοχή διαχρονική κι επίκαιρη, η οποία ισχύει και για τα δύο φύλα. Γιατί πλέον κορίτσια, παντελόνια φοράμε κι εμείς… έχουν και τα δικά μας την τιμή τους…
Λίγοι και καλοί, λοιπόν. Λίγοι κι αξιόπιστοι. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο σέβομαι τον άνθρωπο και τη διαφορετικότητά του και στο αγαπώ τον άνθρωπο. Η αγάπη δεν είναι λέξη που την πετάς στον αέρα κι όπου κολλήσει. Η αγάπη είναι μεγάλη κουβέντα. Μέσα στις υπερβάσεις και στις προσπάθειες. Δεν περιλαμβάνει στα συστατικά της το ψέμα, το συμφέρον και την ίντριγκα.
Τώρα, λοιπόν, που είναι Χριστούγεννα, ας αφήσουμε τις γενικεύσεις και τις αοριστολογίες περί αγάπης κι ας την εκφράσουμε έμπρακτα σ’ εκείνους που έχουν κερδίσει τη δική μας. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε ευγενικοί με τις συναναστροφές μας, ας δείξουμε συμπόνια στους ταλαιπωρημένους της ζωής… Αυτό από μόνο του είναι αρκετό!
Ας είμαστε ρεαλιστές και ουσιαστικοί… Χωρίς φραστικές υπερβολές εορταστικής διάρκειας, οι οποίες, κακά τα ψέματα, δεν πείθουν ούτε εμάς τους ίδιους…
