Σε λίγο έρχεται η νέα χρονιά. Πριν από λίγες μέρες συνειδητοποίησα πως μπαίνουμε και σε νέα δεκαετία. Τι εύχομαι και τι επιθυμώ για τη νέα χρονιά; Πολλά. Εκτός από τα κλασικά, υγεία, ευτυχία, αγάπη, ειρήνη, θέλω πάντα να διατηρώ την ψυχική μου ισορροπία και εσωτερική γαλήνη. Να είμαι καλά μέσα μου γιατί από εκεί ξεκινούν όλα. Και τη ζωή μου να την καλυτερεύω όλο και πιο πολύ και να της δίνω πάντα ποιότητα!
Η δεκαετία που τώρα μας αφήνει με βρίσκει στο κατώφλι των σαράντα. Καθόλου πανικοβλημένη που μεγαλώνω, αντίθετα πολύ συνειδητοποιημένη. Θέλω να μεγαλώνω όμορφα και, ναι, θέλω μόνο χαρές για εμένα και όσους αγαπώ. Μαμά, αδερφή, γαμπρό, βαφτιστήρια, κουμπάρους. Το μόττο μου συνεχίζει να είναι «Όσο δύσκολο και ακατόρθωτο σου φαίνεται κάτι, συνέχισε να προσπαθείς! Μην τα παρατάς, αργά ή γρήγορα θα ανταμειφθείς». Τη δεκαετία που φεύγει πάλεψα πολύ στα εργασιακά. Έχασα αναίτια μια δουλειά σταθερή στην εφημερίδα που μου άρεσε, πάλεψα πάρα πολύ με την ανεργία, μου έκοψαν τα φτερά πολλές φορές, δεν μου έδιναν ευκαιρίες... Τέλος πάντων με πολύ πάλεμα, με πείσμα, με διάθεση που είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα καθώς πολλές φορές έπεφτα ψυχολογικά, δεν το έβαλα κάτω. Κάποια στιγμή άνοιξε ο δρόμος και άρχισα να δουλεύω στο αντικείμενο των σπουδών μου, που αποτελεί το όνειρό μου. Στη διδασκαλία. Όπου συνεχώς χτίζεις και θέτεις και αναλαμβάνεις νέες προκλήσεις. Και εύχομαι στα επόμενα δέκα χρόνια να εδραιωθώ τόσο καλά και να ριζώσω, που λένε.
Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων αγάπησα πολύ τον εαυτό μου και με έβαλα σε προτεραιότητα. Αυτό είναι το κλειδί. Αν είσαι καλά μέσα σου, αυτό αντανακλάται στην προσωπικότητά σου και στην όψη σου. Ακτινοβολείς ηρεμία και γαλήνη. Και αυτό θέλω να το διατηρήσω στα επόμενα χρόνια όπως και τις δημιουργικές δραστηριότητες αναφορικά με το βιβλίο με τις οποίες καταπιάνομαι. Και εδώ νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τρία άτομα που είδαν «κάτι» σε εμένα πολύ πριν από μένα. Τον Δημήτρη, τη Μαρία και τη Στεύη. Στις χαρούμενες στιγμές της δεκαετίας συγκαταλέγω το ότι έγινα νονά ενός υπέροχου κοριτσιού και απέκτησα μια δεύτερη οικογένεια. Την κουμπαροοικογένεια. Επίσης τον γάμο της αδερφής μου και την γέννηση των δύο ανιψιών μου που τους νιώθω σαν παιδιά μου. Ανυπομονώ για όλα τα καλά που θα ζήσουμε μαζί στο μέλλον.
Αν θα ήθελα και μια δική μου οικογένεια; Φυσικά. Κακά τα ψέματα πολλές φορές η μοναξιά δεν αντέχεται. Και ναι τη θέλω τη συντροφικότητα. Αλλά να είναι κάποιος που να αξίζει, να έχει τη διάθεση να με «διαβάσει» προσεκτικά, να με ανακαλύψει. Και βέβαια να γεράσουμε μαζί, που λένε. Και να μην έχουμε αρρώστιες και απώλειες. Τις τρέμω και τις δύο. Μία μεγάλη έζησα αυτή τη δεκαετία που με σμπαράλιασε, αλλά πάντα βρίσκεις συν τω χρόνω τη δύναμη να προχωρήσεις (μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό)! Και αν παντρευτώ κάποτε, να κάνουμε ένα μεγάλο γλέντι με οικογένεια συγγενείς και φίλους. Και να κάνω πολλά ταξίδια. Μακάρι να καταφέρω να ταξιδέψω παντού. Να γνωρίσω νέες κουλτουρες και να μην σταματήσω να ονειρεύομαι. Αυτό κρατήστε. Μην σταματήσετε ποτέ και για κανένα λόγο να ονειρεύεστε.
Καλή ευλογημένη και ειρηνική χρονιά σε όλους με υγεία, αγάπη, εσωτερική πληρότητα και ενσυναίσθηση!
