Ακούγοντας την φράση, Ημέρα της Γυναίκας, σου έρχονται στο μυαλό γυναίκες που βγαίνουν έξω να διασκεδάσουν, να πιούν, να φορέσουν ότι πιο αποκαλυπτικό έχουν, να μπουζουκίσουν, όπως λέω εγώ. Και φυσικά δεν είναι κακό να διασκεδάζεις. Κακό είναι να μην ξέρεις γιατί διασκεδάζεις.
Η 8η Μαρτίου λοιπόν, Ημέρα της Γυναίκας, καθιερώθηκε ως ανάμνηση μιας μεγάλης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και να μην υπονομεύονται λόγω του φύλου τους. Ήταν από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Δεν είναι λοιπόν γιορτή αλλά μια υπενθύμιση στον αγώνα που δίνουν οι γυναίκες για σεβασμό, αξιοπρέπεια και προστασία.
Και θα έρθω στο σήμερα. Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα, στα νησιά μας και στον Έβρο, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για ένα κορίτσι που δεν πρόλαβε να γίνει γυναίκα και να γιορτάζει κάθε 8 Μαρτίου απαιτώντας τον σεβασμό απέναντι στο φύλο της. Το λάβαρο όμως που σηκώνει 8 χρόνια τώρα τον απαιτεί. Θα σου μιλήσω λοιπόν για την Μυρτώ της Πάρου. Σίγουρα την θυμάσαι. Η ιστορία της είναι από τις πιο φριχτές ιστορίες που έχει ακούσει κανείς.
Στις 22 Ιουλίου 2012 στην 15χρονη τότε κοπέλα είχε επιτεθεί βίαια ένας 24χρονος Πακιστανός. Αφού την βίασε, την χτύπησε βάναυσα με πέτρες, την πέταξε στα βράχια για να πεθάνει, προκαλώντας της σοβαρά τραύματα που την οδήγησαν σε τετραπληγία.
Όπως είχε πει και η δικηγόρος του "η γυναίκα για την θρησκεία του είναι υποδεέστερη του ανδρός" με σκοπό αυτό να φανεί σαν ελαφρυντικό. Ότι λόγω κουλτούρας; Λόγω ιδεολογίας; Δεν κατάλαβε ότι αυτό που διέπραξε ήταν έγκλημα.
Και πώς να μην είναι αφού για αυτές τις περιοχές οι γυναίκες θεωρούνται σαν τα "χωράφια" των αντρών και όποτε αυτοί γουστάρουν τα σπέρνουν σύμφωνα με τις ορέξεις τους.
Σε λίγα λεπτά αυτός ο άντρας καταδίκασε την Μυρτώ σε ένα Γολγοθά που κρατάει 8 χρόνια τώρα. Κάθε Σταύρος έχει και μια Ανάσταση. Μακάρι στο μέλλον να γίνει και για την Μυρτώ και φυσικά να μην υπάρξει άλλη στην θέση της.
Θεώρησα υποχρέωση μου βλέποντας όλα αυτά γύρω μου, να γράψω για τον πόνο αυτού του κοριτσιού, αυτής της μάνας και αυτής της γιαγιάς που έφυγε με αυτόν τον καημό.
Γιατί στην Μυρτώ;
Επειδή πήγε μια βόλτα στην θάλασσα;
Πόσα ακόμα κορίτσια θα κινδυνέψουν στο μέλλον από την ιδεολογία παρόμοιων αντρών; Γιατί δεν μιλάμε για μεμονωμένες περιπτώσεις ψυχοπαθών που βιάζουν αλλά για ανθρώπους που οι γυναίκες είναι αντικείμενο προς εκμετάλλευση.
Προστατέψτε λοιπόν την Ελληνίδα γυναίκα και το παιδί της από αρρωστημένες αντιλήψεις. Κρατάτε γερά για να μην υπάρξει άλλη Μυρτώ.
Αυτό το κορίτσι είναι ο σηματοδότης που ανάβει το κόκκινο φως και λέει.
Δεν θα περάσει κανένας ύποπτος τα σύνορα μας. Με βλέπεις; Ένας σαν εσένα με έκανε έτσι. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να γιορτάζει σε όλο τον κόσμο όταν κινδυνεύει από ανθρώπους που την θεωρούν κατώτερη. Αυτό είναι το μήνυμα μου για την Ημέρα της Γυναίκας.
Η νεραϊδο-αμαζόνα , Μυρτιά είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε για την Μυρτώ της Πάρου.
Διατίθεται σε κάποια βιβλιοπωλεία της χώρας ενώ μπορείτε να επικοινωνήσετε με την μητέρα της Μυρτούς, Μαρία Κοτρώτσου(Maria Kotrotsou) για να ενημερωθείτε πως μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο.
Όλα τα έσοδα διατίθενται για την μεταφορά της Μυρτώς σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης στη Ρωσία.
Και θα κλείσω με τα λόγια της κ. Μαρίας. "Η δική μου η ζωή, το δικό μου το παιδί την έπαθε την ζημιά. Τελείωσε. Δεν μπορώ όμως να ακούσω, να σκεφτώ ότι μπορεί να πάθει το ίδιο μια ακόμα μάνα ένα ακόμα παιδί. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας για εμένα και το παιδί μου."
Αφιερώνω λοιπόν την Ημέρα της Γυναίκας στην ηρωίδα μάνα της Μυρτώς και στην ίδια την Μυρτώ που είναι υπόδειγμα πίστης, ήθους και ακούραστης προσπάθειας.
