Ημερολόγιο Εγκλεισμού, Ημέρα 4η:
Αγαπητό ημερολόγιο,
μόνο με τη λέξη «Πόλεμος» μπορεί να παρομοιαστεί αυτό που ζούμε.
Συμπληρώσαμε την 4η ημέρα καραντίνας αλλά τα πράγματα αντί να φτιάχνουν, πάνε κατά διαόλου.
Γεμάτες, λέει, οι παραλίες και τα χιονοδρομικά. Βγήκαν οι εκδρομείς να ξεχάσουν την καραντίνα τους. Όσο για τις εκκλησίες, χαμούλης κι εκεί. Και μην τολμήσεις να πεις τίποτα για δημόσια υγεία και ατομική ευθύνη απέναντι στις ευπαθείς ομάδες. Μην τολμήσεις, λέω. Κραδαίνουν τα δισκοπότηρα, σου πετούν και λίγο αγιασμό γιατί μάλλον μπήκε μέσα σου ο όξω από δω.
Λαϊκά δικαστήρια στήνονται στα social .Πόσα κ@λόχαρτα αγόρασες εσύ; Και πόσα μακαρόνια; Ας μου πει κάποιος, είναι πιο νόστιμο το Νο 6 ή υπάρχει πληροφόρηση ότι έχει αντισηπτικές ικανότητες; Είπα αντισηπτικά… Χάθηκαν τα έρμα από προσώπου γης. Στόκαραν τσάντες, τσαντάκια, αποθήκες και ντουλάπια. Ξεβαφτίστηκαν όλοι να τρίβονται.
Φόβος. Αυτό μυρίζει η ατμόσφαιρα, ημερολόγιο. Φόβο κι ωχαδερφισμό. Εγώ είμαι υγιής, ας αρρωστήσω, και; Ναι, τσάμπα μάγκα μου, αλλά δεν είναι όλοι όπως εσύ.
Φίλη καρκινοπαθής, με το ανοσοποιητικό στα Τάρταρα, τρέμει κλεισμένη σπίτι της.
Χρόνια διαβητικοί, καρδιακοί, με σοβαρές ανεπάρκειες, λαχταράνε.
Σούπερ μάρκετ αδειάζουν, φήμες οργιάζουν, μέτρα έρχονται, μέτρα δεν τηρούνται, γύρευε πότε θα δούμε τα τανκ στον δρόμο.
Σήμερα είχε ήλιο. Γελάει με τον φόβο μας ο καιρός και κάνει λιακάδες. Θα μπορούσαμε να είχαμε βγει και μεις. Δεν το κάναμε. Παιδεία το λένε. Και κοινωνική ευθύνη. Και φιλότιμο.
Βγάλαμε τον μικρό στην ταράτσα. Έκανε ποδήλατο, περπάτησε. Έδειχνε τον δρόμο κι έλεγε «τά-τα». Αυτές τις μέρες έχασε τη σειρά του. Έχασε τις βόλτες του, έβγαλε νευρικότητα. Τον κρατήσαμε μέσα και παίζουμε μαζί του σα να μην υπάρχει το έξω. Ας το ξεχάσει το έξω για λίγο. Γιατί έχουμε παππούδες που τους αγαπάμε και τους θέλουμε γερούς. Γιατί τούτος ο εφιάλτης που μετράει ζωές, μακαρόνια και χαρτιά υγείας, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει κι όχι να μας τελειώσει.
Κάποιοι χθες χειροκροτούσαν στα μπαλκόνια. Άλλοι έβραζαν τα μακαρόνια που στόκαραν (Νο. 6 μην ξεχνιόμαστε).
Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε δυο εχθρούς. Ο ένας είναι εκεί έξω. Ο χειρότερος εχθρός, όμως, φωλιάζει μες το κεφάλι μας. Ας κρατήσουμε την πόρτα μας κλειστή και τα μυαλά μας στη θέση τους. Για το καλό μας.
