«Ένα συναίσθημα είναι η ζωή, οργανωμένη σύμφωνα με τα όνειρά μας»
Jean – Francois Somain
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν ευσυγκίνητη και μοναχική. Κάθε φορά που η μητέρα μου με τσάκωνε να ονειροπολώ και να δακρύζω διαβάζοντας ένα βιβλίο, μου φώναζε: «Ξύπνα παιδάκι μου. Η ζωή είναι δύσκολη και για να επιβιώσεις πρέπει να γίνεις χοντρόπετση. Αν δεν γαϊδουροποιηθείς δεν θα μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα». Ήμουν θυμάμαι, στην αρχή της εφηβείας και δεν έδινα σημασία. Συνέχιζα να ρεμβάζω.
Αργότερα, καθώς μεγάλωνα αντιλαμβανόμουν πόσο σκληρή είναι η κοινωνία και πόσο ανταγωνιστικότερη γίνεται μέσα στο χρόνο. Ένοιωθα ότι στο εργασιακό περιβάλλον και στις σχέσεις μου - φιλικές ή ερωτικές- κουβαλούσα το τεράστιο βάρος των συναισθημάτων μου. Καταλάβαινα πως η κλίμακα τους ήταν πολύ ψηλή. Παραήμουν ευαίσθητη. Οι συναισθηματικές μου αντιδράσεις εκδηλωνόταν με άγχος, κλάμα, αίσθημα φόβου που μπορούσε να αγγίξει τον πανικό. Κι αυτό, γιατί έκανα απίστευτους συνειρμούς με το μυαλό για κάθε ζήτημα, βλέποντας πιθανές αιτίες και συνέπειες. Άρχισα να μην αντέχω τα συναισθήματά που επηρέαζαν τη ζωή μου. Πληγωνόμουν (και εξακολουθώ να πληγώνομαι εύκολα), ενώ ταυτόχρονα συνέπασχα (και συμπάσχω) με τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν μπορούσα να δαμάσω τον δαίμονα της ευαισθησίας. Το αίσθημα του άγχους με συντρόφευε συνεχώς, δεν άντεχα την πολυκοσμία και προτιμούσα την απομόνωση. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να πληγεί η αυτοεκτίμησή μου. Όμως, αντιλαμβανόμουν τις καταστάσεις πέρα από την επιφάνεια και είχα έντονη διαίσθηση, παρόλο που τις περισσότερες φορές δεν της έδινα σημασία.
Για αρκετές δεκαετίες αισθανόμουν ένας ιδιαίτερα μοναχικός άνθρωπος. Όταν όμως τα τελευταία χρόνια άρχισα να παρακολουθώ μεταπτυχιακά μαθήματα ψυχολογίας και να συμμετέχω σε ομάδα αυτογνωσίας, έμαθα από τους καθηγητές μου, ότι δεν είναι κακό, ούτε μειονέκτημα το να είναι κάποιος ευαίσθητος ή και υπέρ –ευαίσθητος, μάλλον το αντίθετο.
Οι ψυχολόγοι έχουν εντοπίσει ότι 20% του παγκόσμιου πληθυσμού ανήκει στην κατηγορία των ευαίσθητων. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, οι ειδικοί όχι μόνο έχουν απενοχοποιήσει την ευαισθησία, αλλά πλέον την αποκαλούν χάρισμα.
Ευαισθησία δεν σημαίνει αδυναμία, ούτε μεμψιμοιρία και δειλία. Αντιθέτως είναι δύναμη και σημαίνει απόλυτη αγάπη για ανθρώπους με αποτέλεσμα αγωνία και λύπη για ό,τι άσχημο τους συμβαίνει. Τα μειονεκτήματα του ευαίσθητου είναι ότι είναι ευάλωτος και εκτίθεται περισσότερο σε σχέση με τους άλλους, με αποτέλεσμα να αποτελεί εύκολο στόχο. Όπως ήδη αναφέρθηκε, έχει πληγωθεί, πληγώνεται και θα πληγώνεται συνεχώς. Η αλήθεια είναι ότι ακροβατεί σε μόνιμη βάση ανάμεσα στον κόσμο που αυτός θα ήθελε και στον πραγματικό, που αρνείται να δεχτεί ότι είναι όπως είναι. Κι αυτό, γιατί από παιδί έχει αισθανθεί ότι δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο και σε αυτήν την εποχή.
Εν τούτοις, οι ευαίσθητοι άνθρωποι έχουν τεράστιο ψυχικό και συναισθηματικό πλούτο. Αντιλαμβάνονται διαισθητικά σημάδια και καταστάσεις και «βλέπουν» πίσω ή κάτω από το προφανές ή την επιφάνεια. Είναι άριστοι φίλοι, σύντροφοι, γονείς, επαγγελματίες, αλλά και καλλιτέχνες. «Είναι θεμελιώδους σημασίας και πρωταρχικό στοιχείο τέχνης η συγκίνηση», έγραψε ο Καβάφης.
Αν πιστεύεις ότι είσαι κι εσύ ευαίσθητο άτομο, πρέπει να γνωρίζεις ότι σύμφωνα με τις μελέτες των ειδικών, πρόκειται για ένα απλό χαρακτηριστικό - σε καμία περίπτωση σύνδρομο ή μειονέκτημα - που μάλιστα αν μάθουμε να το διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά, μπορεί να αποδειχθεί μεγάλο πλεονέκτημα.
Πρέπει να γνωρίζεις πως οι ευαίσθητοι:
Αναπτύσσουν έντονο ένστικτο, βαθειά συγκέντρωση και εστίαση, θέλουν η εργασία που επιλέγουν να δίνει νόημα στη ζωή τους. Ακόμη, έχουν ευαισθησία στον πόνο, αγαπούν την ηρεμία στη φύση και διαθέτουν μια καλλιτεχνική πλευρά που την εκφράζουν θαυμάσια.
Είναι αλήθεια πως η εποχή μας είναι ιδιαίτερα δύσκολη, ίσως αφόρητη για εμάς τους ευαίσθητους και τους ονειροπόλους. Όμως προσπαθώντας, μπορούμε να κάνουμε την ευαισθησία μας δύναμη. Σίγουρα, εμείς δεν θα γίνουμε σκληροί, αλλά μπορούν οι υπόλοιποι να γίνουν περισσότερο άνθρωποι.
« Θα σου πω κάτι. Οι σκέψεις δεν είναι ποτέ ειλικρινείς. Οι συγκινήσεις είναι» (Α.Καμύ).
9 Απριλίου 2020. Βάσω Σίδη
