Τρία Κ ορίζουν τη ζωή μου τον τελευταίο καιρό! Κορωναϊός, καραντίνα και κλιμακτήριος!!
Ναι, πριν κλείσω τα 47 μου ανακάλυψα ότι οι ορμόνες μου αποφάσισαν να παρτάρουν εις βάρος της διάθεσής μου, εις βάρος της θερμοκρασίας του κορμιού μου και κατ’επέκταση, εις βάρος της ψυχολογίας μου.
Καθίστε βρε κορίτσια (προγεστερόνη και οιστρογόνα)! Που πάτε; Που θα βρείτε καλύτερα από το κορμί μιας γυναίκας που μόλις πριν 15 μήνες γέννησε και έκανε αμάν να σας στρώσει; Καθίστε λίγο ακόμα να ηρεμήσετε το κορίτσι αυτό. Καλά, καλά…μεγαλοκορίτσι! Ό,τι πείτε, αλλά καθίστε! Δεν της φτάνει δηλαδή η καραντίνα;
Για να μη μακρυγορώ, κάπου μετά τα γενέθλια των 47 Μαΐων μου, οι εξετάσεις ήταν ξεκάθαρες! Κλιμακτήριος, Κατερίνα! Και μετά, εμμηνόπαυση.
«Είσαι μικρή» άκουγα από όλους τους γιατρούς που συναναστρέφομαι τελευταία. «Να μπεις σε ορμονική υποκατάσταση» όλοι συνηγόρησαν! Και το έκανα. Και είμαι ήδη δύο μήνες σε αυτή τη φάση κι ακόμα δεν έχω βρει το σκεύασμα που «δουλεύει» σε εμένα και οι κ.κ.προγεστερόνη και οιστρογόνα, που λαμβάνω, δεν λένε να συνεργαστούν!
Και ναι, είναι η πρώτη φορά που περιμένω διακαώς να «περιοδεύσω».
Να είσαι καραντίνα, οικειοθελώς λόγω του μικρού παιδιού, από τα μέσα Φεβρουαρίου, μην έχοντας ακόμα στρωμένες ορμόνες και μετά από τοκετό πριν από 13 μήνες. Που μόλις πήγαν να στρώσουν οι ορμόνες σου, αυτές αποφάσισαν να επαναστατήσουν! Που η καραντίνα δεν βοηθάει, αντίθετα επιβαρύνει. Που…που…
Και τα νεύρα κρόσια! Και η διάθεση στα τάρταρα! Και οι πονοκέφαλοι να μη σε αφήνουν! Και μια να ανάβεις το καλοριφέρ και την άλλη να μένεις με το τιραντάκι! Και να μη σε χωράει ο τόπος κι εσύ να το πνίγεις γιατί έχεις δυο ανθρώπους μέσα στο σπίτι, που δεν σου φταίνε τίποτα.
Τι κάνεις; ΥΠΟΜΟΝΗ! Κι εκεί είναι που θες να ουρλιάξεις! Έτσι, για να σου βγει η ένταση γιατί αλλιώς θα κάνει έκρηξη στο κεφάλι σου και πουφ, τέλος!
Θυμίστε μου, όταν σταματήσει να βρέχει, να βγω έξω… στο μπαλκόνι και να ουρλιάξω. Οπότε να ξέρετε. Αν ακούσετε μια τσιρίδα, θα είμαι εγώ! Κι ίσως καμιά φίλη ακόμα, που ακολούθησε την ιδέα μου.
Με χιούμορ δοσμένο, αλλά άκρως βιωματικό.
Με αγάπη,
Κατερίνα
