Είσαι ακόμη τυχερός όταν μια μέρα σαν τη σημερινή…
Μπορείς να κλέψεις δύο ολάνθιστα, μοσχομυριστά τριαντάφυλλα από τον κήπο του γείτονα και αν του πεις τοn λόγο να σε δικαιολογήσει.
Μπορείς να ζητήσεις μια μερίδα φαγητό και να σου ετοιμάσει αγόγγυστα τη μεγαλύτερη ποικιλία γευμάτων που έχεις ποτέ γευτεί.
Μπορείς να της προσφέρεις κατασκευές φτιαγμένες από τα χέρια σου και αυτή άναυδη να κλάψει από χαρά, αν και είχε καταλάβει τι ετοίμαζες.
Μπορείς να γυρίσεις τα ξημερώματα και να βρεις μια σκιά να κινείται άγρυπνη στον καναπέ, απλά για να διαπιστώσει ότι επέστρεψες και να αφεθεί έπειτα στην κούρασή της.
Μπορείς να ξεχάσεις να της αγοράσεις κάποιο δώρο και αυτή να θεωρεί πως μέσα από το χαμόγελό σου έχει το πολυτιμότερο.
Μπορείς να καλέσεις τον αλησμόνητο αριθμό της και από την άλλη άκρη να ακουστούν οι λέξεις «καλημέρα παιδί μου».
Μπορείς να αισθανθείς ότι αγαπάει τα δικά σου παιδιά περισσότερο και από εσένα.
Μπορείς να ξεσπάσεις πάνω της, να της υψώσεις τη φωνή σου, να την κατηγορήσεις για κάτι στο οποίο είναι αμέτοχη και να σου πει «ναι καρδιά μου».
Μπορείς να κοιμηθείς αμέριμνος τη νύχτα γιατί θα υπάρχει κάποιος να προσκαλέσει κάθε εύμορφο όνειρο και να απομακρύνει κάθε ανίκητο εφιάλτη.
Μπορείς να κουρνιάσεις σε μια αγκαλιά από την οποία δε θα κατορθώσουν να σε απομακρύνουν ούτε οι πιο τρομακτικοί σου φόβοι.
Μπορείς να τη βρεις ξαπλωμένη στο κρεβάτι, κατάχλομη, ασθενική, ημιθανή και να την ακούσεις να σε ρωτάει «παιδί μου πώς είσαι;»
Μπορείς ακόμη να πεις συγκινημένος, «χρόνια σου πολλά μαμά».
