Σήμερα η Ελένη δικαιώθηκε. Και μαζί της, όλες οι γυναίκες που έχουν βιαστεί/ βασανιστεί/ δολοφονηθεί στα χέρια αντρών που νόμιζαν ότι τους ανήκουν.
Όμως, η Ελένη είναι νεκρή. Δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Κι όσα ακούστηκαν γι’ αυτήν όλο αυτό το χρονικό διάστημα για να δικαιολογήσουν τον βιασμό της, ακόμη και την δολοφονία της, είναι ανατριχιαστικά. Τι μας ενδιαφέρει τι έκανε η Ελένη, πριν, στις ερωτικές της σχέσεις; Ακόμα κι αν είχε συναινέσει για ερωτική συνεύρεση με τους δύο άντρες, είχε κάθε δικαίωμα ν’ αλλάξει γνώμη, ακόμη και τελευταία στιγμή. Έπρεπε να την βασανίσουν, να την βιάσουν ΚΑΙ να την δολοφονήσουν; Οι συνήγοροι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ευτυχώς, δεν τα κατάφεραν και οι δύο κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι.
Κι εμείς πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα για τον βιασμό. Πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα για την νοοτροπία που υπάρχει ακόμα σε πολλές κοινωνίες, και κυρίως, στην δική μας. Ότι η γυναίκα είναι κάτι που πρέπει να κατακτήσουμε κι αν τυχόν και δεν το καταφέρουμε, έχουμε το δικαίωμα να της επιβληθούμε, να την προσβάλουμε, να την πονέσουμε, ακόμα και να την σκοτώσουμε.
Είναι η κουλτούρα του βιασμού και υπάρχει παντού γύρω μας.
«Μην κυκλοφορείς με κοντές φούστες έξω, είναι επικίνδυνο. Μην προκαλείς» μας λένε από πολύ μικρή ηλικία οι δικοί μας. Είναι κάτι τόσο συνηθισμένο για το αυτί μας, που το θεωρούμε φυσιολογικό. Ναι, αν φορέσω κάτι προκλητικό και βγω έξω και με βιάσουν, εγώ θα φταίω. Έτσι μας έχουν μάθει.
Κι είναι τόσο μα τόσο λάθος. Γιατί δε θα έπρεπε οι γυναίκες να προσέχουν τι φοράνε κάθε ώρα και στιγμή. Θα έπρεπε οι άντρες να μην βιάζουν. Γιατί, τα ρούχα δεν έχουν καμία σημασία. Ο άντρας που έχει σκοπό να βιάσει, θα βιάσει ό,τι κι αν φοράει η άλλη. Υπάρχει μια έκθεση με ρούχα θυμάτων βιασμού, που μας το δείχνει ξεκάθαρα.
Και δεν είναι μόνο ο βιασμός. Οι γυναίκες, δεχόμαστε σεξουαλικές παρενοχλήσεις και σωματικές και λεκτικές, σχεδόν κάθε μέρα της ζωής μας. Σχόλια που μας κάνουν να φαινόμαστε σαν ένα κομμάτι κρέας ενώ προσπαθούμε να εξηγήσουμε κάτι σοβαρά, ξένους να «τρίβονται» πάνω μας σε λεωφορεία και μετρό, δήθεν «τυχαία» αγγίγματα από συναδέλφους, χουφτώματα από αγνώστους σε club. Είναι λες και το σώμα μας, δεν μας ανήκει.
Υπάρχει μια σειρά στο Netflix που λέγεται “Sex Education”. Είναι εφηβική αλλά νομίζω πρέπει να την δουν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Δείχνει παρανοήσεις που υπάρχουν σχετικά με το σεξ και την συναίνεση, ήδη από την εφηβική ηλικία. Αν κανείς δεν σου εξηγήσει κι αν η μόνη εκπαίδευση που έχεις πάρει πάνω στο σεξ είναι από πορνογραφικό υλικό, τότε συνεχίζεις να πιστεύεις ότι έτσι πρέπει να γίνεται και στην ενήλικη ζωή σου.
Η σειρά αυτή, πέρα από θέματα ταμπού που «σπάει», έχει και μια συγκεκριμένη σκηνή μέσα σε ένα λεωφορείο. Μια σκηνή, δυστυχώς, πολύ γνώριμη, για όλες τις γυναίκες. Ένα κορίτσι μπαίνει μέσα στο λεωφορείο, ένας ξένος εκσπερματώνει πάνω της κι ενώ φωνάζει, κανείς δεν της δίνει σημασία. Το κορίτσι κατεβαίνει από το λεωφορείο, κάνει σαν να μην έχει συμβεί τίποτα γιατί έτσι της έχουν μάθει, ότι δεν έγινε δα και κάτι φοβερό, αλλά σταματάει να παίρνει το λεωφορείο. Και δε θα έμπαινε ξανά μέσα σε λεωφορείο αν δεν είχε την υποστήριξη από τις φίλες της, στην πιο συγκινητική σκηνή της σειράς
Όλο αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Για την Ελένη, για την κάθε Ελένη. Να μπει η Σεξουαλική Αγωγή στα σχολεία, να διδάσκεται όμως με τον σωστό τρόπο. Να διδάσκει για την ασφάλεια κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, να διδάσκει για την συναίνεση, για τον σεβασμό και για το πόσο όμορφο είναι να γίνεσαι ένα με τον άλλον. Να διδάσκει στα αγόρια πως το σεξ δεν τους κάνει πιο μάγκες, ότι μπορούν να το απολαύσουν γι’ αυτό που είναι και όχι για να υπερηφανεύονται στους φίλους τους. Να διδάξει στα κορίτσια πως έχουν κάθε δικαίωμα να πουν «ΟΧΙ» και ν’ αλλάξουν γνώμη, ότι δεν έχει σημασία πόσο έχουν «προχωρήσει» οι φίλες τους, ο κάθε ένας έχει τον δικό του ρυθμό.
Το σεξ είναι κάτι τόσο όμορφο, μόνο όμως όταν υπάρχει αυτή η μαγική λεξούλα. ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ.
