Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να ‘χει καρδιά.
Αυτό τονίζουν οι ειδικοί, οι μεγάλοι και οι τρανοί.
Δεν μας είπαν, όμως, πως μεγαλύτερη ακόμα αρετή είναι όταν χρειαστεί να παραμερίσει κάποιος την καρδιά και να την εκτελωνίσει σε πράσινα και φλογοβόλα μάτια.
Πώς να αντέξει μια ματιά αθόλωτη, μια καρδιά πολυστέναχτη και ποθοπλανεμένη;
Υποτακτικά μονολογεί πως είναι του κήπου η άνοιξη, της αύρας η χαρά, νεράιδα από την άνοιξη, γεμάτη με φτερά.
Κι όταν συγκρουστούν τα πράσινα με τα γαλανά μάτια, τότε η αποδιωγμένη ζωή βρίσκει σκεπή και χάρη.
