Έρχονται ώρες και φορές που το μόνο που θες είναι να πάρεις ένα πλοίο και να χαζεύεις την θάλασσα μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, ή μάλλον καλύτερα σε όποιο προορισμό σε βγάλει.
Ένα αεροπλάνο να χαζεύεις από ψηλά το πόσο μικρά φαίνονται όλα και το πόσο όμορφος δείχνει ο ουρανός, είτε ημέρα, είτε νύχτα, είτε με ήλιο, είτε με φεγγάρι.
Είναι φορές που θέλεις να πάρεις το αυτοκίνητο και να ταξιδέψεις χιλιόμετρα.
Αρκεί να φύγεις.
Να φύγεις μακριά από την βαβούρα της πόλης, της δουλειάς σου, τη βαβούρα του μυαλού σου. Το μόνο που θες είναι να πας κάπου και να καθαρίσει το μυαλό σου.
Από άγχη, από προβληματισμούς, από την καθημερινότητα την ίδια, που σε γεμίζει με κούραση χωρίς να είσαι τόσο κουρασμένος.
Έχεις ανάγκη να ξεφύγεις για λίγες μέρες, για λίγες ώρες, για λίγα λεπτά. Να αδειάσεις από μέσα σου, να αδειάσεις το κεφάλι σου από τις τόσες άχρηστες πληροφορίες κι από τις σημαντικές έγνοιες σου.
Έστω για λίγο.
Θες να νιώσεις ελεύθερος μερικές φορές, με την ανεμελιά που είχες όταν πήγαινες σχολείο. Θες να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να γυρίσεις γεμάτος-άδειος.
Κι ας γεμίσεις ξανά με ασήμαντες πληροφορίες, με προβληματισμούς, με στρες, με ό,τι. Το μόνο που χρειάζεσαι απλά είναι μια εξόρμηση για όπου. Αρκεί να βλέπεις λίγο θάλασσα, λίγο το μπλε του ουρανού λίγο το μπλε της θάλασσας.Να αναπνεύσεις καθαρό αέρα και να σε ζεστάνει λίγο ο ήλιος υπενθυμίζοντας σου πώς θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Γιατί στην τελική ο άνθρωπος θέλει κι ένα διάλειμμα από όλα τα καθημερινά του, θέλει το κάτι διαφορετικό για να συνεχίσει από εκεί που έμεινε γεμάτος-άδειος.
