Χωράνε εκπτώσεις στην αγάπη;
Μάλλον όχι…
Να δώσεις λιγότερο μα να απαιτήσεις το περισσότερο που νομίζεις πως σου αναλογεί;
Μάλλον όχι…
«Μα εγώ πληγώθηκα… προδόθηκα… διάλεξα να μην δίνω πια. Είναι η άμυνά μου, η προστασία μου». Έχεις ακούσει πολλούς να χρησιμοποιούν αυτή τη δικαιολογία, έτσι δεν είναι; Και θα ακούσεις κι άλλους στην πορεία, είναι η «εύκολη λύση»…
«Εγώ δε μπορώ να δώσω πολλά, έτσι είμαι δεν μπορώ να αλλάξω». Κι εσύ παραμένεις σε μια αδιέξοδη κατάσταση με την κούφια προσδοκία πως θα τον αλλάξεις. Πως σε σένα θα καταφέρει να δώσει, γιατί είσαι διαφορετική…
Κι αρχίζεις τη μία έκπτωση μετά την άλλη…
Για εκείνη τη φορά που έμεινες μόνη στο νοσοκομείο ενώ είχες ανάγκη την αγκαλιά του στο κρεβάτι της ανάρρωσης. Ή εκείνο το βράδυ που δεν είχε όρεξη να σου μιλήσει γιατί τον είχες «πιέσει» λίγο παραπάνω να σου πει τι νιώθει για σένα. Όρος απαράβατος: Δεν μιλάμε για συναισθήματα. Περνάμε καλά, αυτό να σκέφτεσαι…
‘Η στη σημαντική βραδιά της ζωής σου που τον θέλεις ανάμεσα σε εκείνους που θα σε συγχαρούν για την επιτυχία σου κι εκείνος με ένα ξερό μήνυμα θα δικαιολογηθεί πως δεν πάει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις…
Για εκείνη τη φορά που ξέχασε τη γιορτή σου και σου παραπονέθηκε γιατί δεν του το θύμισες. Μάλλον έφταιγες εσύ και για αυτό. Κι εσύ βιάστηκες να τον δικαιολογήσεις… «Έχει περάσει πολλά. Έχει άλλα τόσα στο μυαλό του. Πού να θυμάται τώρα και τη γιορτή μου;»
Στα γενέθλιά σου θα βρει άλλη δικαιολογία από το ευφάνταστο ρεπερτόριό του.
«Δε συνηθίζω να κάνω δώρα»… Καταπίνεις τη μια πίκρα μετά την άλλη, στο όνομα της αγάπης; Ακόμα εξακολουθείς να πιστεύεις πως η αγάπη σου φτάνει και για τους δυο;
Όχι στην αγάπη δεν χωράνε εκπτώσεις! Δεν χωράνε συμβιβασμοί, ο ένας μετά τον άλλον εις βάρος της δικής σου καρδιάς.
Η αγάπη φαίνεται στα λόγια… Ναι στα λόγια που σου λέει και τα εννοεί, στα μικρά σημειώματα που σου αφήνει ή στο μήνυμα που φωτίζει την οθόνη του κινητού σου λίγο πριν κοιμηθείς, όχι από συνήθεια, μα γιατί θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου.
Η αγάπη φαίνεται στους στίχους που θα σιγοτραγουδήσει κρατώντας σε αγκαλιά κι ας είναι φάλτσος. Στα λόγια που θα σου πει κοιτώντας σε στα μάτια κι ας μην είναι ποιητής. Σε εκείνες τις απλές λέξεις που με τον τρόπο που θα τις προφέρει θα σε κάνει να πετάξεις στα σύννεφα και μετά θα σε επαναφέρει σταθερά στη γη κρατώντας σου τρυφερά το χέρι.
Η αγάπη φαίνεται στις πράξεις…
Ναι στις πράξεις του, εκείνες τις απλές, τις καθημερινές που μυρίζουν νοιάξιμο και τρυφερότητα.
Στις πράξεις του που αποπνέουν ασφάλεια, στο χάδι του που έχει την αφή του πόθου στο κορμί σου μα στο τέλος σε αφήνει με τη γεύση της αγάπης τόσο μεστή στο στόμα σου.
Στις πράξεις που μαρτυρούν όλο εκείνο το όμορφο που έχει μέσα του μα και στο θάρρος του να μοιραστεί μαζί σου εκείνο το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού του, χωρίς να υψώσει ένα συρμάτινο τοίχο με ηλεκτροφόρα καλώδια κάθε που πας να τον πλησιάσεις.
Η αγάπη δεν μπορεί να χωρέσει ποτέ στο λίγο, μα ταξιδεύει ανέμελα μέσα στο πολύ.
Η αγάπη φωτίζει την καρδιά και την γεμίζει χαρά.
Η αγάπη δε θα σου αφήσει ποτέ πίκρα στο στόμα, πληγή στην ψυχή μα θα σου σιγοτραγουδάει την πιο όμορφη μελωδία.
Χωράνε εκπτώσεις στην αγάπη;
Σίγουρα όχι!
