Είμαστε πλασμένοι από ιστορίες.
Ιστορίες μικρές και μεγάλες.
Όμορφες και δυσάρεστες.
Ιστορίες χαράς και λύπης.
Ιστορίες αγάπης, απώλειας, επιβίωσης.
Ιστορίες καλογραμμένες και κακογραμμένες.
Ιστορίες με δράκους, καλές νεράιδες και στοιχειά.
Ιστορίες που ξέμειναν στην αρχή, λιγοψύχησαν στη μέση κι άλλες που έφτασαν περήφανες και αξιοπρεπείς μέχρι το τέλος.
Ιστορίες που σημάδεψαν, που ανάστησαν, που στάθηκαν μοιραίες.
Αυτές που μας πλάνεψαν, μας μάγεψαν, μας καθήλωσαν.
Μοναδικές, διαφορετικές, αλλά και τόσο όμοιες ιστορίες ανθρώπων.
Είναι αυτές που δίνουν κλώτσο στην ανέμη της ζωής μας να γυρίζει πότε μπροστά και πότε προς τα πίσω.
Και είναι αυτές οι ιστορίες που κλώθουν τις στιγμές μας πότε με ιστούς αράχνης και πότε με μετάξι.
Άλλοτε με ενθουσιασμό και φαντασία και άλλοτε με έναν στυγνό ρεαλισμό και με γινάτι.
Είμαστε πλασμένοι από ιστορίες.
Αλλά μία είναι αυτή που την κρατάμε από το χέρι και γεμίζει η καρδιά ανατολές και ηλιοβασιλέματα.
