Μπερδεύτηκαν τα γράμματα και νόημα δε βγάζουν
Θαφτήκανε τα όνειρα, κρυφτήκαν και τα θαύματα
Σκεβρώσανε οι αλήθειες και οι ένοχοι θρονιάστηκαν
Οι λύπες συσσωρεύτηκαν, μπήκανε τα σκοτάδια
Κλείσανε τα παράθυρα , ήρθανε τα λουκέτα
Χαθήκανε οι άνθρωποι, χάθηκα και εγώ
Μια χαραμάδα φως απόμεινε και ποιος να τη χορτάσει
Θα είσαι εσύ, θα είμαι εγώ ή θα ναι ο κανένας;
Τη μάχη την κερδίσανε, μα όχι τη ζωή μας
Βάλτε τις λέξεις στη σειρά, σκουπίστε τα παραθύρια
Βγάλτε αράδες τα κλειδιά, να μοιραστούν σε όλους
Βρήκα ένα όνειρο τρελo, όνειρο ξεχασμένο
Αγάπη το λέγαν κάποτε και το γιορτάζαν όλοι
Αγάπη θα το πω και γω και δε το δίνω πίσω
Θα το μοιράσω ελεύθερα σε όσους θυμηθούνε
Πως ήταν η ζωή παλιά, πως ήταν οι γειτονιές μας
Πως παίζαν τα μικρά παιδιά , πως τρέχαν οι χαρές μας
Πως ήτανε οι πόρτες ανοιχτές και πιο πολύ οι καρδιές μας
Αγάπη είμαι εγώ, εσύ, ο απέναντι και ο δίπλα
Αγάπη είναι η αγκαλιά που όλοι χωρούνε μέσα
Πάρτε το όνειρο αυτό, χωράει σε όλες τις τσέπες
Και όταν ζητάνε πληρωμή, να μην τσιγκουνευτείτε.
Η Αγάπη είναι η απόδειξη σαν η ζωή μετριέται.
