Το σύμπαν.
Γνωστό για την απειρότητά του.
Απροσδιόριστο. Μυστηριώδες. Ακατέργαστο δημιούργημα μιας ασύλληπτα ακατανόητης δύναμης. Αίτιο αντιπαραθέσεων και σχηματισμού των ομορφότερων μύθων του κόσμου.
Και το ερώτημα είναι αν κολλάει κάπου ο έρωτας στην απεραντοσύνη του. Υπάρχουν έρωτες που είναι γεννημένοι σε ένα διαφορετικό σύμπαν από το δικό μας; Έρωτες που υπήρχαν από πάντα και κάποια στιγμή σε μια απίστευτη σύμπτωση δυνάμεων, ενώθηκαν στην ταπεινότητα του δικού μας πλανήτη;
Μια υλιστική και κυνική άποψη θα ισχυριστεί ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Μια περισσότερο ρομαντική ψυχή, θα θεωρούσε πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο στην φανταστική πραγματικότητα των παραμυθιών. Ας κατανοήσουμε τις προθέσεις και των δύο πλευρών και ας προχωρήσουμε στην επόμενή μας ερώτηση. Και πως θα μπορούσε τότε να εξηγηθεί η απόλυτη ταύτιση δύο ανθρώπων, οι οποίοι ποτέ δεν είχαν ξανασυναντηθεί, μέχρι τη στιγμή που η δύναμη της μοίρας θα συγκλίνει τις πραγματικότητές τους; Kαι πιστέψτε με, όσο δύσπιστοι και αν είστε, ότι αυτό μπορεί να συμβεί.
Δύο άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους. Κανένα κοινό σημείο στην ύπαρξής τους, καμιά παρόμοια εμπειρία. Και όμως από τις πρώτες στιγμές νιώθουν σα να ανακάλυψαν το άλλο τους μισό.
Ένα άλλο μισό που ποτέ δεν έψαξαν, γιατί κάτι τέτοιο θεωρούνταν απλά ανέφικτο να συμβεί.
Οι σκέψεις ίδιες πριν καν εκφραστούν.
Τα συναισθήματα ταυτόσημα πριν καν εκδηλωθούν.
Ο χτύπος της καρδιάς πανομοιότυπος πριν καν ακουστεί.
Ένα άγγιγμα προσδιορισμένο πριν καν δοθεί.
Μια οικεία αίσθηση θαλπωρής προτού καν εκμηδενιστούν οι αποστάσεις.
Πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί αυτό το παρόν, αν δεν προϋπήρχε ένα άγνωστο μα βιωμένο παρελθόν; Αν δεν υπήρχαν στιγμές, ακόμη και ζωές, που σμίλευσαν αυτή τη σχέση;
Aν δεν υπήρχαν αγκαλιές που αντάλλαξαν τα προσωπικά αρώματα του καθενός;
Aν δεν υπήρχαν φιλιά που λησμονήθηκαν με το χρόνο, μα που έμειναν χαραγμένα στη συμπαντική μνήμη; Δεν μπορεί η απόλυτη σύνδεση δύο ανθρώπων να έχει άλλη εξήγηση από την ίδια την αρχή του σύμπαντος. Από πάντα και για πάντα.
Συμπαντική αγάπη. Η απόλυτη αγάπη. Άχρονη και αιωρούμενη στο διηνεκές.
Ασυμβίβαστη και υπεράνω όλων.
Μακάριος όποιος μπόρεσε να γευτεί ένα κομμάτι από τη μαγεία της.
Αιώνια ευγνώμων στα ζάρια του Θεού.
