Φώτα σβηστά
Και όμως
Βλέπω καθαρά
Εικόνες, χρώματα,
Φιγούρες που χορεύουνε στον τοίχο
Σκιές περνάνε
Φωνές που σιγοτραγουδάνε
Και γελούν
Μάτια κλειστά
Και όμως
θυμάμαι καθαρά
Ματιές, αρώματα,
Εκείνο της ανάσας σου τον ήχο
Οι ώρες περνάνε
Οι άνθρωποι πλέον δεν μιλάνε
Δεν κοιτούν
Φωνές που σιγοτραγουδάνε
Και γελούν
Οι άνθρωποι πλέον δεν μιλάνε
Δεν κοιτούν
Βράδια νεκρά
Και όμως
Ηχούνε καθαρά
Του χθες μου τα ονόματα
Κι εκεί που ο χρόνος χάνεται για λίγο
Νικάω, κοιμάμαι
Οι άνθρωποι πια δεν αγαπάνε
Δεν ριγούν
"Δεν μιλούν"
Κατερίνα Μαρτζούκου
