Μεγαλώνεις, κόρη μου, κι εγώ σε καμαρώνω

Μεγαλώνεις, κόρη μου, κι εγώ σε καμαρώνω

Μεγαλώνεις…

Κι εγώ σε καμαρώνω.

Μεγαλώνεις κι ο χρόνος είναι σαν να πέταξε από τότε που χωρούσες ολόκληρη στην αγκαλιά μου και κούρνιαζες το κεφαλάκι σου μέσα στο στήθος μου.

Μεγαλώνεις κι έρχονται στιγμές που σκέφτομαι αν πήρα τις σωστές αποφάσεις για εσένα. Αν σε προστάτευσα ή αν σε έπνιξα με τις ανησυχίες και τους φόβους μου.

Μεγαλώνεις κι όσο σε βλέπω να γίνεσαι πιο ανεξάρτητη φουσκώνω από χαρά… δεν ήθελα ποτέ να κρέμεσαι από την αγκαλιά μου ή να εξαρτάται κάθε απόφασή σου από την έγκρισή μου για να νιώθει ο εγωισμός μου πιο σπουδαίος.

Μεγαλώνεις και σε βλέπω να διεκδικείς, να υποστηρίζεις, να συναισθάνεσαι, να αγωνίζεσαι για αυτό που θεωρείς δίκαιο…

Μεγαλώνεις και γίνεσαι ακόμα πιο ανεξάρτητη… επιλέγεις, οργανώνεις το χρόνο σου, αποφασίζεις …

Για εκείνες τις στιγμές που δεν έκατσα δίπλα σου να αποστηθίσω την Ιστορία και να σου κάνω ερωτήσεις, για εκείνες τις στιγμές που ένιωθα ‘λιγότερο’ μαμά σε συγκεντρώσεις με άλλες μαμάδες που ήξεραν φαρσί  το πρόγραμμα και τις ασκήσεις στο φυλλάδιο της γραμματικής, για εκείνες τις στιγμές που ο δικός τους πληθυντικός ερχόταν αντιμέτωπος με το τρίτο ενικό το δικό μου, γιατί κάθε διαγώνισμα εσύ το είχες, εσύ αναμετρούσες τις γνώσεις σου κι όχι εγώ τις δικές μου, κάθε επιτυχία ήταν δική σου κι όχι μια ευκαιρία για να κομπάσω εγώ, για εκείνες τις στιγμές που η ικανότητά σου στα αγγλικά δεν οφειλόταν στο δικό μου πτυχίο αλλά στη δική σου δίψα για μάθηση…

Μεγαλώνεις κι εξακολουθείς να με βομβαρδίζεις με απορίες και ερωτήσεις, νωρίς το πρωί όπως έκανες από όταν ήσουν τριών ετών και κάθε φορά ψάχνω να βρω τις λέξεις εκείνες που δε θα σου κρύψουν διόλου την αλήθεια, για να μπορείς να ξαναγυρνάς για όποια απορία έχεις, ώσπου να ανοίξεις τα φτερά σου να πετάξεις μακριά…

Για εκείνες τις στιγμές που τον φόβο μου τον νίκησε η αγάπη και τον φίμωσε η ελευθερία, για εκείνη την εκδρομή που έκανες και ήταν εμπειρία ζωής, για εκείνο το πάρτι στην παραλία, για τις πρώτες σου διακοπές με τις φίλες σου που είναι θέμα χρόνου να συμβούν… Ο κόσμος γύρω μας σκληρός και ανελέητα ύπουλος, όχι στην πλειοψηφία του μα σε μια ελάχιστη μειονότητα που δεν μπορείς να την παραμελήσεις, που είναι, όμως, αρκετή για να σε τσακίσει… Φοβάμαι, ναι, δε στο κρύβω… μα έχω μια ανεξήγητη εμπιστοσύνη μέσα μου πως όλα θα πάνε καλά, πως θα είσαι πάντα προστατευμένη…

Φοβάμαι, ναι, δε στο κρύβω μα δε θέλω να σε πνίξω με την υπερπροστατευτικότητά μου. Ξέρεις από αυτήν υπέφερα μέχρι λίγο μετά τα τριάντα μου. Αβάσταχτη και άδικη έκφραση μιας αγάπης που φοβάται και δεν εμπιστεύεται… ναι, αυτό είναι η υπερπροστατευτικότητα. Κι είπα στον εαυτό μου, να σου κάνει το δώρο της ελευθερίας και της προστασίας που δίνουν η εμπιστοσύνη και η αγάπη.

Μεγαλώνεις…

Σε χάζευα χθες καθώς πήγαινες στην αίθουσα του εξεταστικού κέντρου να γράψεις στην εξέταση των γαλλικών. Με βήμα σίγουρο, με μια αισιοδοξία, ένα χαμόγελο και την υπέροχη φράση σου «Μαμά, σήμερα εδώ κλείνει ένας κύκλος.» Στην ώρα που περίμενα, θυμήθηκα πως στην ηλικία σου εγώ πήγαινα μόνη μου σε όλες τις εξετάσεις κι η δική μου μαμά ανησυχούσε μένοντας πίσω στο σπίτι. Δε μου το έδειξε ποτέ πόσο ανησυχούσε… Εδώ τώρα ο χώρος γύρω από το σχολείο ήταν γεμάτος γονείς που πίσω από το δικό τους χαμόγελο έκρυβαν τη δική τους έγνοια… Μεταξύ μας τώρα που το σκέφτομαι ζηλεύω λίγο. Θα’ θελα κι η δική μου μαμά να με περιμένει εκεί έξω με ένα χαμόγελο…

Όταν αργότερα βγαίνεις από την ίδια πόρτα το πρώτο που αντικρίζω είναι το χαμόγελό σου, αυτό που μαρτυρά πως από το ταξίδι αυτό πήρες ό,τι ακριβώς είχε να σου δώσει. Παρά τις μικρές δυσκολίες που αντιμετώπισες, βγήκες μ’ εκείνο το χαμόγελο που φώναζε από μακριά  πως έδωσες τον καλύτερό σου εαυτό. Κι εγώ νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το υπέροχο πλάσμα που είσαι.

Μεγαλώνεις…

Κι εγώ παραμένω στο πλάι σου, για εκείνη τη φορά, τη μια ή τις πολλές που θα με χρειαστείς, που θα θελήσεις να μοιραστείς μαζί μου, που θα θελήσεις να γελάσεις, που θα θελήσεις να κλάψεις, να αποφορτιστείς, να θυμώσεις. Θα είμαι εκεί στο πλάι σου…

Μεγαλώνεις…

Και μαζί σου μεγαλώνω κι εγώ… στο πρόσωπό σου καθρεφτίζω όλες τις αποφάσεις μου, όλες τις επιλογές μου. Στο πρόσωπό μου καθρεφτίζω τα όνειρά σου, τις επιθυμίες σου, μια γλυκιά ευχή πως εκείνο που έχεις ονειρευτεί θα γίνει η πιο γλυκιά σου πραγματικότητα…

Μεγαλώνουμε μαζί. Σ’ ευχαριστώ…

Χαρά Μαρκατζίνου