« Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φώς; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια» ( Καζαντζάκης)
Έτσι λοιπόν σήμερα, πρώτη μέρα του Οκτώβρη, άφησα τις γλυκές φθινοπωριάτικες ακτίδες να χαϊδέψουν την ψυχή μου και τις σκέψεις μου να σκορπίσουν σαν τα φύλλα του φθινόπωρου που τα σκορπίζει ο άνεμος…..
Σκέψεις για τον άνθρωπο και τη ζωή. Για τον άνθρωπο του σήμερα, την εσωτερική του δύναμη και το κυνήγι της ευτυχίας. Όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχουν μονάχα μικρές στιγμές ευτυχίας. Ο Λέων Τολστόι, ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, έγραψε: « Είναι εύκολο να είσαι ευτυχισμένος. Αρκεί να έχεις γνωρίσει τη μεγάλη δυστυχία».
Όμως, πόσο διαφορετική έννοια και διάσταση έχει αυτή η μαγική λέξη για τον καθένα. Για κάποιους « Ευτυχία » σημαίνει πλούτος και φήμη, κοινωνική καταξίωση. Για κάποιους άλλους ιδεολόγους είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και για τους ονειροπόλους μικρές σταγόνες χαράς. « Θεέ μου, πόσο κοντά από την ευτυχία περνάει ο άνθρωπος », είπε ο Τσέχωφ. Κι αλήθεια, πόσες φορές απλώνει ο άνθρωπος τα χέρια του να την αγγίξει κι εκείνη του ξεφεύγει. Για ένα μικρό παιδί ευτυχία είναι να βουτήξει τα χέρια του στα λασπόνερα και να τα ανυψώσει χαρούμενο, λασπωμένα γράφει ο Μπέρτραντ Ράσελ στην « Κατάκτηση της ευτυχίας»
Και αναρωτήθηκα πάλι: «τι είναι η ευτυχία;». Κάποιοι είπαν πως είναι ο έρωτας. Είναι τάχα ευτυχία ο έρωτας; Αυτός αιχμαλωτίζει το νου και τη θέληση, είναι μάχη, πηγή ανησυχίας, νύχτες αγρύπνιας. Και άλλοι μου είπαν πως είναι η γαλήνη. Όμως οι εποχές παλεύουν μεταξύ τους στο διάβα τους και οι μέρες με τις νύχτες καθώς εναλλάσσονται.
« Θα σταματήσω πια το κυνήγι της ευτυχίας», υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Πρέπει να αλλάξω οπτική. Ν’ αρχίσω να βλέπω τη ζωή μέσα από τα δικά μου μάτια και όχι από τα μάτια των άλλων. Μου αρκεί το να βιώνω την περιπέτεια της ζωής, με αγάπη, νοιάξιμο, ενδιαφέρον, συντροφικότητα. Να αγαπώ αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη μου. Να αφουγκράζομαι την ανάσα τους, να διαβάζω τα μάτια τους, ν’ ανοίξω την αγκαλιά μου.
Ευτυχία είναι να παλέψω και να νικήσω τους φόβους μου. Να σταματήσω να υποφέρω με τις αρνητικές σκέψεις, εκείνες που γεννάνε αρνητικά συναισθήματα. Οι τύψεις και οι ενοχές αποτέλεσαν και για μένα πηγή δυσαρέσκειας και έντονης εσωτερικής σύγκρουσης για όσα έκανα και για εκείνα που δεν έκανα. Για τις ενέργειες τρίτων που δεν απέτρεψα, γιατί κάποια πράξη μου πλήγωσε αγαπημένα πρόσωπα, για σκέψεις άνομες και παρορμήσεις μου. Προχωρώντας μέσα στο χρόνο, κατάλαβα ότι μονάχα αν πλησιάσω τον εαυτό μου, τον γνωρίσω και τον αγαπήσω θα μπορέσω να απαλλαγώ από τις ενοχικές συνδρομές. Η κατανόηση, η αποδοχή των σκοτεινών μου σημείων και η αγάπη του εαυτού μου θα με απελευθερώσει και θα με απαλλάξει από τις ενοχές μου. Θα με συμφιλιώσει με το παρελθόν, θα με βοηθήσει να νοιώθω χαρά και ικανοποίηση για όλα όσα με κόπο έχτισα. Να γίνω εγώ ο φροντιστής εκείνου του «μικρού/πληγωμένου παιδιού», που υπάρχει ακόμα βαθιά μέσα μου. Να το αγκαλιάσω, να το βοηθήσω να μεγαλώσει πια, να το απελευθερώσω.
Ευτυχία είναι ν’ αγκαλιάσω τα κρυμμένα μου συναισθήματα, τις ελπίδες και τα όνειρα που στοιχειώνουν τις νύχτες μου.
«Είμαι ευτυχισμένος», είπε ο Σαίξπηρ. «Γιατί δεν περιμένω τίποτα από κανέναν. Η ζωή είναι μικρή, γι αυτό αγάπα την και συνέχισε να χαμογελάς. Ζήσε για σένα και πριν μιλήσεις άκου. Πριν γράψεις, σκέψου. Πριν προσευχηθείς συγχώρεσε. Πριν πληγωθείς, νιώσε. Πριν μισήσεις, αγάπα. Πριν τα παρατήσεις, προσπάθησε. Πριν πεθάνεις, ζήσε»
1 Οκτώβρη 2020, Βάσω Σίδη για το e Woman
