Αρκεί μια σύντομη βόλτα στα μέσα μαζικής δικτύωσης για να αρχίσεις να αναρωτιέσαι πόσους ψυχολόγους βγάζει αυτή η χώρα και πόσους χρειάζεται.
"Αυτή είναι τρελή, σχιζοφρενής..." "Αυτός έχει κατάθλιψη..." "Δείτε έναν μανιακό..." "Υστερία την έπιασε..." "Πρέπει να τον κλείσουν σε ψυχιατρείο..."
Οι πτυχιούχοι επαγγελματίες της ψυχικής υγείας χτυπάνε τα κεφάλια τους στον τοίχο και οι ψυχολόγοι του πληκτρολογίου σφυροκοπούν αδιάκοπα ανθρώπους, που επέλεξαν- ή και όχι- να εκτεθούν στα φώτα της δημοσιότητας. Χωρίς να έχουν ανοίξει κανένα βιβλίο ψυχοπαθολογίας ή να έχουν έστω αναζητήσει στο διαδίκτυο τα συμπτώματα, την αιτιολογία και το τι σημαίνει να έχεις την εκάστοτε ψυχική ασθένεια που απλόχερα προσδίδουν, τοποθετούν ταμπέλες, ανώνυμα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, σε ανθρώπους, που βλέπουν κάποια επιλεγμένα στιγμιότυπα τους στα ΜΜΕ. Τόσο εύκολα, αβίαστα και πίσω από την προστασία κάποιου username, το οποίο και δεν σχετίζεται με την πραγματική τους ταυτότητα.
Δεν θα σταθώ στην ευκολία με την οποία κρίνουν, κατηγοριοποιούν ή επιτίθενται στους άλλους, αλλά στην τόσο απάνθρωπη στοχοποίηση των ψυχικά νοσούντων. Εν έτει 2020 κι ενώ τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις θα έλεγε κανείς πως τείνουν να εξαλειφθούν, η αμέριστη ελευθερία του λόγου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταφέρνει πανηγυρικά να τα συντηρεί, να τα διατηρεί και να τα πολλαπλασιάζει μέρα με τη μέρα. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, πολλοί άνθρωποι που χρήζουν ψυχολογικής -ακόμα και φαρμακολογικής- υποστήριξης, διστάζουν να αναζητήσουν την βοήθεια των ειδικών, γιατί...θα μας σχολιάζουν, θα μας δείχνουν σαν δοσίλογοι με το δάχτυλο και φυσικά γιατί αν το μάθει ο κόσμος, καήκαμε! Έτσι, οι πόρτες παραμένουν κλειστές, το ίδιο και τα στόματα όπως κι οι ψυχές όλων εκείνων, που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί ή βοηθηθεί νωρίτερα.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς θα αισθανόσουν, αν η ασθένεια σου, η δική σου η μάχη, στοχοποιούνταν τόσο στα κοινωνικά δίκτυα; Μην θίγεσαι μόνο όταν "τολμούν" να αναφέρονται στην ομάδα που υποστηρίζεις. Να ταρακουνιέσαι όταν διαβάζεις «διαγνώσεις» σε αμέτρητες δημοσιεύσεις, να μην τις υποστηρίζεις με τη δύναμη κάποιου like και να σκέφτεσαι, πόσο εύκολα καταχράζονται μερικοί επιστημονικούς όρους, που αγνοούν παντελώς την σημασία τους. Η κατάθλιψη παραδείγματος χάριν, έχει γίνει μια χιλιομασημένη καραμέλα. Όλοι την περάσανε και όλοι την χρησιμοποιούν. Μια μικρή περίοδος κακής διάθεσης δεν είναι ένα καταθλιπτικό επεισόδιο και όχι, δεν ξέρεις τι ακριβώς σημαίνει κατάθλιψη για να τη λες περισσότερες φορές από το καλημέρα.
Οι ψυχικές ασθένειες, δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται με ελαφρότητα, για χιούμορ και επ' ουδενί δε με πρόθεση να προσβάλουν κάποιο άτομο. Όπως (ΕΥΤΥΧΩΣ) δεν θα χλευάσουν οι μάγκες του πληκτρολογίου ασθένειες σαν τον καρκίνο ή την σκλήρυνση κατά πλάκας, ας μην στηλιτεύουν καμία ψυχική διαταραχή. Δεν έχουν γνωρίσει καμιά από αυτές κι ούτε το θέλουν. Οι ψυχικές ασθένειες δεν είναι μόδα ούτε κάποιο είδος παιχνιδιού να το αγγίζουν όλοι πίσω από μια οθόνη, γι’ αυτό πριν γράψεις κάτι, σκέψου το δύο φορές.
