Το 2020 είναι από τις χειρότερες χρονιές που γνώρισε ο 21ος αιώνας. Είναι φονιάς εκατομμυρίων ζωών, καταστροφέας οικογενειών και κλέφτης ονείρων
Οι ζωές που χάθηκαν δεν είναι νούμερα και στατιστικές. Είναι ο πατέρας, η μάνα, ο γιος, η κόρη, η θεία, ο θείος, ο παππούς και η γιαγιά κάποιου εκεί έξω.
Άνθρωποι που έφυγαν μονάχοι, αφήνοντας πίσω τους ένα ανείπωτο αντίο και σπίτια βυθισμένα στη θλίψη.
Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας που πήρε σάρκα και οστά και εμείς γίναμε κομπάρσοι.
Λιλιπούτειοι άνθρωποι είμαστε και νομίζαμε ότι κατακτήσαμε τον κόσμο. Το πέσιμο μας τεράστιο και ο θόρυβος της πρόσκρουσης εκκωφαντικός.
Το αύριο δεν είναι υποσχόμενο. Το μόνο που έχουμε είναι το τώρα. Και αν αυτό το τώρα το αφήσουμε να γίνει χθες , σίγουρα θα το μετανιώσουμε.
Φίλα το άλλο σου μισό, τώρα.
Πάρε αγκαλιά τους γονείς σου, τώρα.
Παίξε με τα παιδιά σου, τώρα.
Βοήθα αυτόν που σε έχει ανάγκη, τώρα.
Διάβασε το αγαπημένο σου βιβλίο, τώρα.
Δες τη ταινία που σε κάνει να χαμογελάς, τώρα.
Πάρε τηλέφωνο τη κολλητή σου, τώρα.
Βάλε μουσική και χόρεψε, τώρα.
Κάνε όλα αυτά που αγαπάς και σε ευχαριστούν , τώρα.
Η ευτυχία δεν είναι μια κατάσταση, είναι απλά μια λέξη. Ίσως ευτυχία είναι όλες οι μικρές στιγμές χαράς που γεμίζουν τη ψυχή σου με τόση δύναμη για να συνεχίσεις σε αυτό το δύσκολο ταξίδι που λέγεται ζωή.
Εκτίμησε αυτά που έχεις, πάλεψε για αυτά που θες να έρθουν και δώσε νόημα στη ζωή σου.
Πάρε μια βαθιά ανάσα και ζήσε γιατί πολύ απλά κανείς δε σου υπογράφει ένα εξασφαλισμένο αύριο.
Αν κάτι μάθαμε από αυτή την αναθεματισμένη χρονιά είναι ότι όλοι είμαστε εξαρτώμενοι. Ας ψάξουμε περισσότερο μέσα μας να βρούμε την ανθρωπιά μας και ας βοηθήσουμε τους διπλανούς μας να βρουν τη δική τους.
Δε πρέπει να μας ενώνει μόνο η πανδημία, αλλά η φτώχεια, ο πόνος, η μοναξιά και τόσες άλλες πληγές που μας μειώνουν καθημερινά.
Εύχομαι το 2021 να γίνουμε Καλύτεροι Άνθρωποι…
