Έρχεται το νέο έτος και μαζί του έρχονται όσα ονειρευόμαστε.
Νέο έτος, νέες προσδοκίες, νέα όνειρα.
Είναι όντως νέα όνειρα;
Μήπως είναι επιθυμίες που τις έχουμε βάλει εδώ και πολύ καιρό στην αναμονή;
Μήπως απλά διαιωνίζουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε;
Περιμένουμε από αυτόν τον χρόνο να καταφέρουμε όσα δεν κάναμε μία ολόκληρη ζωή για εμάς. Μείναμε με τους λάθος ανθρώπους. Ανεχτήκαμε ό,τι δεν μας αξίζει. Δεν υψώσαμε ανάστημα όταν μας καταπίεζαν.
Κρυφτήκαμε.. από τα λάθη μας και τις αποτυχίες μας.
Κρύψαμε τους φόβους μας και τα δάκρυά μας μέσα από αμέτρητα "είμαι μια χαρά" και "δεν χρειάζομαι κανέναν". Κρύψαμε, για δεκαετίες ολόκληρες, όσα δεν τολμήσαμε και θέλαμε πραγματικά. Κρυφτήκαμε από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Αναβάλλαμε τα όνειρά μας ξανά και ξανά.
Φορτώνουμε στον νέο χρόνο όλες τις ευθύνες, όλες τις επιθυμίες που για χρόνια καταχωνιάσαμε.
Φορτώνουμε στην πλάτη του νέου χρόνου αυτά πρέπει να γίνουν από εμάς. Ο χρόνος δεν είναι μάγος, δεν σου προσφέρει έτσι μαγικά, όσα επιθυμείς. Ο χρόνος είναι ο συνεργάτης σου, στην ζωή που θες να φτιάξεις.
Αν δεν κάνεις κάτι εσύ για εσένα δεν μπορεί να το κάνει εκείνος για εσένα.
Ο χρόνος κουβαλάει τις επιλογές μας. Ο χρόνος είναι ο δάσκαλος που μας μαθαίνει πώς να γίνουμε καλύτεροι.
Το σενάριο της ζωής μας δεν το γράφει εκείνος, το γράφουμε εμείς. Κανένας χρόνος δεν μπορεί να γίνει ο σωτήρας μας αν δεν θέλουμε οι ίδιοι να σωθούμε. Κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει τις συνέπειες των επιλογών μας.
Κανένας χρόνος δεν μπορεί να διαγράψει την πορεία μας στην ζωή.
Ο χρόνος δεν είναι η μαριονέτα μας για να τον κάνουμε ό,τι θέλουμε. Δεν μπορεί να τα σβήσει όλα.
Δεν μπορεί να τα διαγράψει όλα. Πρέπει να δουλέψουμε εμείς για μια καλύτερη ποιότητα ζωής με εργαλείο το πέρασμα του. Όχι δεν μπορεί να τα εξαφανίσει όλα. Εμείς θα βελτιώσουμε τις ζωές μας όχι αυτός.
Εμείς θα αλλάξουμε τους εαυτούς μας πρώτα. Θέλει πολλή προσωπική δουλειά η αναβάθμιση της ζωής μας.
Η μάχη με τους δαίμονες μας είναι δική μας ευθύνη, δεν μπορεί η νέα χρονιά έτσι απλά να τους διώξει. Η δύναμή μας είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ο χρόνος δεν κλείνει έτσι απλά τις πληγές μας.
Δεν τις εξαφανίζει. Αυτό που κάνει είναι ότι σε μαθαίνει να τις διαχειρίζεσαι.
Όχι, ο χρόνος δεν σβήνει τις πληγές. Σε μαθαίνει να ζεις μαζί τους.
Σε μαθαίνει να συμβιώνεις με τον πληγωμένο εαυτό σου.
Ο χρόνος σε μαθαίνει να έρχεσαι σε ειρήνη με τον πόνο σου και να συνυπάρχεις μαζί του αρμονικά.
Σε εκπαιδεύει να μπορείς να νιώθεις ευτυχία ακόμα και στις πιο δύσκολες και σκοτεινές μέρες σου. Ο χρόνος αγκαλιάζει και παντρεύει το χαμόγελο με το δάκρυ μαζί. Ο Γιώργος Σεφέρης έχει πει ότι:
"Το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν «άλλη», αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει".
Ας μην αναβάλλουμε άλλο τις ζωές μας λοιπόν... ας αρχίσουμε από σήμερα. Ας κάνουμε πράξη τώρα όλα όσα διαιωνίζουμε χρόνια. Ας ξεκινήσουμε τώρα να ζούμε αυτά που προσμένουμε. Ας αδράξουμε τη στιγμή και ας μην χάσουμε άλλη μια χρονιά.
Ο χρόνος δεν θα μας δίνεται απλόχερα πάντα.
Δεν έχουμε χρόνο για άλλη αναβολή. Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινάει τώρα. Ας πιάσουμε δουλειά. Αρκετό χρόνο αφήσαμε να πάει χαμένος. Ή τώρα ή ποτέ. Μπορούμε. Μπορούμε να μηδενίσουμε και να ξαναρχίσουμε.
Τώρα. Όχι αύριο. Τώρα.
