Σαν μικρό παιδί μετράω τις μέρες για να φανείς.
Όπως τότε, που στεκόμουν κρυμμένη. Περιμένοντας ,κάθε χρόνο η ίδια κούπα γεμάτη γάλα και δίπλα ένας κουραμπιές. Πάντα κατάφερνες να έρθεις, χωρίς να σε δω.
Τα έβαζα με τον εαυτό μου.
Άλλη μια χρονιά που δεν τα κατάφερα.Ο μισός κουραμπιές και το γάλα που έλειπε,έδειχνε πως ήρθες.Ο δικός μου Άγιος Βασίλης,το δικό μου θαύμα των Χριστουγέννων ήρθε. Το δώρο ήταν εκεί κάτω από το δέντρο. Έτρεχα βιαστικά να το ανοίξω. Σε δευτερόλεπτα κοιτούσα το περιεχόμενο και πανηγύριζα.
Τόσο για το δώρο μα περισσότερο για την επιβράβευση πως ήμουν καλό παιδί.
Το γράμμα μου έφτασε!
Δεν με ξέχασες Άγιε μου Βασίλη και αυτό αρκούσε και πρόσθετε χρυσόσκονη και σε αυτή την Πρωτοχρονιά.
Καθώς περνούσαν, τα χρόνια ήξερα πως εκείνες οι όμορφες Πρωτοχρονιές πέρασαν. Κλείδωσαν μέσα τους τη μαγεία και πήραν μακριά την χρυσόσκονη.Έπεισα τον εαυτό μου πως μόνο μια παιδική ψυχή αξίζει αυτό το θαύμα.Ξέρω όμως πως υπάρχεις και ας σταμάτησα να σου γράφω ....
Πάνε χρόνια από τότε που σου είχα στείλει το τελευταίο γράμμα. Ήρθε νομίζω η ώρα να σου γράψω πάλι. Να σου ζητήσω να ντύσεις αυτή εδώ την Πρωτοχρονιά με χρυσόσκονη. Βάλε μέσα στο σάκο σου υγεία και σκόρπισέ την παντού. Να μη πονάει κάνεις. Πες στα ξωτικά σου να γεμίσουν αγάπη τον σάκο σου. Άφησε δίπλα μας τους ανθρώπους μας.Του χρόνου πάλι να είμαστε όλοι εδώ.
Σκόρπισε αληθινή αγάπη, την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη. Μοίρασέ την σαν την χρυσόσκονη.
Μην κάνεις τσιγκουνιές θέλουμε πολύ. Κάπου το χάσαμε και την βάλαμε σε δεύτερη μοίρα.
Φτιάξε όμορφα φανταχτερά πακέτα,βάλε μέσα τα όνειρα μας. Μας χρωστάς να ξέρεις και ένα από πέρσι. Με κάτι ξεχασμένες αγκαλιές,είναι μαζί με κάτι σ' αγαπώ που δεν είπαμε. Μα Άγιε μου Βασίλη μη μας ξεχάσεις. Μπορεί να άλλαξαν πολλά από τότε μα η ανάγκη για το δικό μας θαύμα είναι μεγαλύτερη από ποτέ.
Η ψυχή μας λαχταρά όπως τότε και τα μάτια μας σε ψάχνουν στον ουρανό σαν μικρά παιδιά.
Να ξέρεις πως ο κουραμπιές θα είναι εκεί!
Όπως τότε...
