Προσπάθησες πολύ, έτσι λες.
Τώρα που κοιτάς δύο βήματα πίσω στη ζωή σου, είσαι σίγουρη πως προσπάθησες.
Προσπάθησες να μείνεις, να σώσεις, να (ξανα)νιώσεις…
Και πως αναγνωρίζεις τα λάθη σου, έτσι λες.
Απορροφημένη από τον ρόλο που σου όρισαν ως αυτονόητο, αυτόν της μάνας, της νοικοκυράς και της συζύγου, ξέχασες τι σημαίνει να είσαι φίλη, θηλυκό και ερωμένη.
Ποτέ δεν φαντάστηκες πως κάποτε θα σε κατηγορούσαν ως λίγη γι’ αυτά τα πολλά που πρόσφερες στην οικογένειά σου.
Ώσπου διαισθάνθηκες μια παγωνιά να εισχωρεί μέσα σου, χωρίς να μπορείς να την ελέγξεις.
Τον ένιωσες να απομακρύνεται, να χάνεται, να σιωπά… Κάθε φορά που τον κοιτούσες, έβλεπες στο βλέμμα του την αδιαφορία και την απάθεια. Κάθε φορά που σε κοιτούσε, ένιωθες το βλέμμα του να πέφτει πάνω σου κενό.
Το άγγιγμά του απαιτητικό, χωρίς τρυφερότητα, χωρίς να ζεσταίνει την καρδιά σου. Όταν άρχισες να νιώθεις ένα κομμάτι κρέας διαθέσιμο για να ικανοποιήσει και όχι μια γυναίκα που θέλει να ικανοποιηθεί, το αρνήθηκες.
Εσύ ήσουν στον κόσμο σου κι εκείνος στο δικό του. Μόνο που ο δικός σου κόσμος είχε μέσα του εκείνον και τα παιδιά σου. Ο δικός του, όμως, κόσμος είχε μέσα την απογοήτευσή του για σένα.
Εκείνος έφευγε… Κι όταν συνειδητοποίησες αυτό του το φευγιό, αντί να αντιδράσεις, αντί να διεκδικήσεις, κοίταξες τα παιδιά σου και σιώπησες.
Είχες την ψευδαίσθηση πως όπου και να πήγαινε πάλι κοντά σας θα γυρνούσε
Πόσο λίγο εκτίμησες τη ζωή σου!
Γιατί ναι, μπορεί να έφευγε και κάποτε να ξαναγυρνούσε. Μπορεί πάλι και να μην έφευγε ποτέ.
Όχι για σένα, όμως. Βλέπεις, την κοινωνική αξία ενός άντρα τη βαραίνει η οικογένεια και η δουλειά του. Χωρίς αυτά τα δυο, ξεπέφτει στα ίδια του τα μάτια.
Εσύ πάτησες στα χνάρια του. Ταμπουρώθηκες πίσω από τα πικρόχολα στόματα των κακοπροαίρετων και των κουτσομπολιών. Μην πληγωθούν τα παιδιά σου, αυτό έλεγες στη μάνα σου.
Όταν εκείνος έφευγε, αντί να διεκδικήσεις ζωή που είχες ονειρευτεί και την αγάπη που κάποτε σας ένωσε, έβαλες την ουρά κάτω από τα σκέλια στο όνομα των παιδιών σου.
Ήταν τόσος ο πανικός σου, που δεν μπόρεσες να σκεφτείς ποιο είναι το πρότυπο της αγάπης και της συντροφικότητας που θα τους έδινες. Ούτε πόσο μετρά η αξιοπρέπεια της κόρης σου, αν κάποτε βρισκόταν στη δική σου θέση.
Όταν εκείνος έφευγε, εσύ τού έβαλες φραγμό μπροστά στην πόρτα την ανοχή και τη σιωπή σου.
Όταν εκείνος έφευγε, εσύ ονειρευόσουν τον ερχομό του στον επόμενο χρόνο.
Όταν εκείνος έφευγε, εσύ παραμέρισες την αξιοπρέπεια και την καρδιά σου.
Πόσο κρίμα που οι επιλογές και οι ανάγκες σας δεν κατάφεραν ν’ ανταμωθούν στην ώρα τους.
Εκείνος έφευγε για τους δικούς του λόγους κι εσύ για άλλους λόγους τον ήθελες κοντά σου.
Η γέφυρα που ένωνε τις ζωές σας έμεινε να προσμένει πάνω της τα πατήματά σας, αλλά τα βήματά σας ήταν αβέβαια και δειλά.
Όταν εκείνος έφευγε… εσύ γύρισες τη δική σου πλάτη στα όνειρα που έκανες όταν τον πρωτοαντίκρισες… Κάποτε θα γυρίσει, ναι, αλλά εσύ δε θα έχεις πια τίποτα ολόδικό σου να αγκαλιάσεις.
Όταν εκείνος έφευγε… ένα πολύτιμο κομμάτι του εαυτού σου το χάρισες για λάφυρο…
