Η ζωή μας είναι μπολιασμένη από πόνο κι απογοήτευση. Είναι καρφωμένα πάνω μας αγκάθια που πονάνε.
Δεν είμαστε από σίδερο. Δεν είμαστε προγραμματισμένοι να φερόμαστε πάντα με περίσσια δύναμη.
Όλοι έχουμε έναν ευάλωτο εαυτό.
Θέλει προσοχή όταν τον αποκαλύπτεις και πού τον εμπιστεύεσαι.
Οι ανθρώπινες σχέσεις αρχίζουν πάντα με ενθουσιασμό.
Παθιάζεσαι με φιλίες, παθιάζεσαι με έρωτες, παθιάζεσαι με συνεργασίες.
Θέλεις να πιστεύεις πως αυτός ο ενθουσιασμός θα κρατήσει για πάντα. Το αγαπάμε εμείς οι άνθρωποι αυτό το «για πάντα». Το έχουμε ανάγκη.
«Για πάντα» μαζί. «Για πάντα» εδώ. «Για πάντα» δίπλα σου.
Μοιραία, αφήνεσαι.
Χαρίζεις στο πιάτο τον ευάλωτο εαυτό σου. Μιλάς για τις αδυναμίες σου. Για τα λάθη σου. Για τα αγκάθια σου.
Ώσπου έρχεται η ανατροπή. Κι όλα χρησιμοποιούνται εις βάρος σου όταν ο ενθουσιασμός ξεφουσκώσει και οι ατομικές ανάγκες γίνουν προτεραιότητα.
Οι διαθέσεις και τα αληθινά πρόσωπα αποκαλύπτονται.
Κι όλα θα έπαιρναν τον δρόμο τους, αν δεν τούς είχες εμπιστευτεί τον ευάλωτο εαυτό σου. Τώρα ξέρουν πού πονάς και γιατί πονάς.
Τα λάθη και τα πάθη σου δεν ανήκουν στο πλήθος. Δεν ανήκουν στον ανθρώπινο ενθουσιασμό.
Οι πληγές σου είναι προσωπική σου υπόθεση.
Αυτός ο ευάλωτος εαυτός σου είναι ένα από τα πολύτιμά σου. Να τον προστατεύεις.
Γιατί, σαν έρθει η ώρα, θα στον κάνουν κουρέλι. Εκείνοι πως νόμιζες πως ήρθαν για να μείνουν. Θα τον περιγελάσουν, θα τον προδώσουν μέσα στη φλυαρία που χαρακτηρίζει το κοινωνικό νταλαβέρι. Χωρίς δεύτερη σκέψη ή ενδοιασμό.
Μην παρασύρεσαι, λοιπόν, από λόγια της υπερβολής, όση ανάγκη κι αν έχεις να τα πιστέψεις. Οι σειρήνες μάγευαν με το τραγούδι τους, αλλά δεν είχαν αγνές προθέσεις.
Έτσι κι εσύ, σαν τον Οδυσσέα, να κλείνεις τα αυτιά σου και την καρδιά σου και να κρατάς κρυμμένο τον ευάλωτο εαυτό σου την ώρα του ενθουσιασμού. Να τον αποκαλύπτεις την ώρα της αγάπης.
