Πένα αριστοτεχνική, που ξέρει να πλάθει ιστορίες, να ταξιδεύει στον χρόνο και να δημιουργεί συναρπαστικούς ήρωες. Αυτά είναι λίγα μόνο από τα χαρίσματα της πολυγραφότατης συγγραφέως, Δέσποινας Χατζή.
Με αφορμή «Το Πανδοχείο», το νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας, κάναμε μια όμορφη συζήτηση. Όμοια με τα βιβλία της, έτσι κι εδώ, απόλαυσα κάθε της λέξη. Την ευχαριστώ θερμά όχι μόνο για τον χρόνο που μου χάρισε, απαντώντας στις ερωτήσεις μου, αλλά κυρίως για την μαγική εμπειρία της ανάγνωσης ενός τόσο καλογραμμένου βιβλίου, όπως είναι «Το Πανδοχείο».
Το νέο σας βιβλίο, "Το Πανδοχείο" κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις Εκδόσεις Μίνωας και ήδη έχει αγαπηθεί πολύ. Μιλήστε μας για την ιστορία του.
«Το Πανδοχείο» στήθηκε αφηγηματικά στο Ρήγιο της Καλαβρίας, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ταξιδέψει σε όλη την ελληνόφωνη περιοχή της Καλαβρίας καθώς σε αρκετές πόλεις της Σικελίας. Η μυθιστορία ξεκινά με αφορμή τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
Πρόκειται για ένα βιβλίο σπονδυλωτό, όπου παρακολουθούμε παράλληλα τη ζωή στην κατοχική Αθήνα και τη ζωή στην Καλαβρία, τόσο στο μακρινό, όσο και στο πρόσφατο παρελθόν. Έτσι μέσα από μια γοητευτική μυθιστορία ταξιδεύουμε στην Magna Grecia, την αλλοτινή Μεγάλη Ελλάδα γνωρίζοντας την ειδυλλιακή ύπαιθρο του ιταλικού Νότου, τα ήθη και τα έθιμα και τον πολιτισμό μιας άλλης Ελλάδας έξω από τα γεωγραφικά μας σύνορα.
Οι ήρωες του βιβλίου έρχονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα που μαστίζουν τον ιταλικό Νότο: την φτώχεια, την ανεργία, την μετανάστευση. Το βιβλίο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, γεγονότα που μου διηγήθηκαν οι κάτοικοι της ελληνόφωνης περιοχής κατά την επίσκεψή μου στην Καλαβρία. Αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα ανατρέπουν εν πολλοίς και τη ζωή των ηρώων του βιβλίου καταλήγοντας σ΄ ένα αιφνιδιαστικό και λυτρωτικό φινάλε.
Πόσο καιρό σάς πήρε να γράψετε "Το Πανδοχείο"; Αντιμετωπίσατε δυσκολίες κατά τη συγγραφή του;
Ακριβώς δύο χρόνια μού πήρε η συγγραφή του βιβλίου. Τα μυθιστορήματα που εντάσσονται σε ιστορικό πλαίσιο έχουν από πρακτικής άποψης ένα βαθμό δυσκολίας, ωστόσο η εμπειρία που αποκτά κανείς με τα χρόνια είναι πολύτιμος συνεργάτης.
Οι ήρωές σας κουβαλούν κομμάτια σας; Υπάρχουν αυτοβιογραφικά σας στοιχεία στις ζωές τους ή πρόκειται για καθαρή μυθοπλασία;
Ίσως να έχουν κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου. Όχι όμως βασικά κλειδιά της ιδιοσυγκρασίας μου γιατί θα ήταν πολύ ανιαρό για μένα να στερηθώ τη χαρά που μου προσφέρει η ανακάλυψη των χαρακτήρων που παίρνουν μέρος στη μυθιστορία.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Ποιο ήταν εκείνο το σημείο μηδέν που σας έκανε να τολμήσετε να γράψετε;
Η συγγραφή ήρθε στη ζωή μου σαν φυσική συνέπεια στις αρχές της δεκαετίας του 2000 καθώς το γράψιμο ήταν και είναι ο πιο συμβατός/συγγενικός τρόπος έκφρασης με την ιδιοσυγκρασία μου. Ζω ενεργά μέσα στην κοινωνία αλλά είμαι απόλυτα βέβαιη ότι δεν θα μπορούσα να επιβιώσω χωρίς τις ώρες της μοναχικότητάς μου τις οποίες θεωρώ πολύτιμες.
Οι ιστορίες σας τοποθετούνται σε ιστορικό πλαίσιο και καταφέρνετε να αναπλάσετε με ακρίβεια τον χωροχρόνο τους. Πόση μελέτη απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα, πόσο δύσκολο είναι και ποιους "κινδύνους" κρύβει;
Χρειάζεται σοβαρή μελέτη για να συγκεντρώσεις στοιχεία, να αναλύσεις και να καταγράψεις τα γεγονότα κι αυτό απαιτεί μόχθο. Ο κίνδυνος σχετίζεται με την ανακρίβεια των πολιτικών και ιστορικών γεγονότων, που σημαίνει ότι πρέπει να ‘ναι πολύ προσεκτικός κανείς με τις πηγές από τις οποίες αντλεί τα στοιχεία του.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο οι ζωές μας έχουν μπει στον πάγο λόγω της κατάστασης στον παγκόσμιο χάρτη. Πόσο σας επηρέασε δημιουργικά η καραντίνα;
Τολμώ να πω ότι ήταν δημιουργική η καραντίνα αφού κατάφερα να τελειώσω «Το Πανδοχείο» που αντικειμενικά ήταν ένα πολύ απαιτητικό βιβλίο.
Τι θα συμβουλεύατε έναν επίδοξο συγγραφέα που τώρα τολμά τα πρώτα του βήματα;
Να μην διστάζει να πετά σελίδες και να διαβάζει. Να διαβάζει καθημερινά.
Για συγγραφείς με σταθερή παρουσία όπως εσείς, κάθε βιβλίο που τελειώνει, σηματοδοτεί και μια αρχή: του επόμενου! Γράφετε κάτι αυτή την εποχή;
Το «Πανδοχείο» αρνείται να με αποχωριστεί με την έννοια ότι η αποταύτιση δεν είναι απλή υπόθεση, ωστόσο έχω ξεκινήσει να συγκεντρώνω στοιχεία για το επόμενο βιβλίο μου.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Αθήνα, 1941. Ο δικηγόρος Αριστείδης Ιωακειμίδης και ο αδελφός του Ανδρέας τάσσονται με δουλική προθυμία στο πλευρό των Γερμανών κατακτητών. Στον αντίποδα, ο μικρότερος αδελφός τους, Φωκάς, και τρεις γυναίκες της οικογένειας αντιστέκονται δρώντας με απόλυτη μυστικότητα. Η οικογενειακή ισορροπία διαταράσσεται από εχθρότητες, πάθη και ασίγαστους έρωτες.
Ορεινή Μπόβα, Καλαβρία, 1946. Η κόρη του Αριστείδη Ιωακειμίδη, Αντονέλλα, θέλοντας να ξεφύγει από το βάρος που νιώθει για τη στάση του πατέρα της, εγκαταλείπει οριστικά την Ελλάδα ακολουθώντας τον σύζυγό της Αναστάζιο Αντριότι στην πατρίδα του, την Κάτω Ιταλία.
Η ελληνόφωνη Καλαβρία την καλοδέχεται και η νεαρή κοπέλα γοητεύεται από την ειδυλλιακή ύπαιθρο, τους ανθρώπους της, τις μνήμες τους, αλλά και την ιστορία της αλλοτινής Μεγάλης Ελλάδας. Ωστόσο, το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με τις πληγές που άφησε η αγριότητα του Μουσολίνι: την απόλυτη φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση, κοινωνική αδικία. Εργαζόμενοι σκληρά, το 1960 αποκτούν το πανδοχείο «Magna Grecia», ανακουφίζοντας εν μέρει την κακοπαθημένη ζωή τους.
Ρήγιο, Καλαβρία, 1995. Πρωτοπόρα και δυναμική, η Αντονέλλα αποφασίζει να περάσει το γέρμα της ζωής της στο πανδοχείο με μια παρέα συνομηλίκων της. Οι ζωές τους γίνονται μέρος της δικής της ζωής και οι ξεχωριστές ιστορίες όλων μπλέκονται σε μια ασίγαστη επιθυμία για λύτρωση.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Δέσποινα Χατζή γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων, εκπαιδεύτηκε στα κέντρα Αιμοδοσίας των Νοσοκομείων Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» και Παίδων «Αγία Σοφία» και εξειδικεύτηκε στον ιολογικό έλεγχο. Εργάστηκε στην Αιμοδοσία του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» και στην Αιμοδοσία του Γ.Α.Ο.Ν.Α. «Άγιος Σάββας». Συμμετείχε σε ιατρικά συνέδρια, επιμορφωτικά προγράμματα ιατρικών εργαστηρίων και εκπαιδευτικές ημερίδες. Το 2012 συνταξιοδοτήθηκε.
Παράλληλα, ασχολήθηκε με εναλλακτικές θεραπείες, ρεφλεξολογία και ρέικι, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα εργάζεται εθελοντικά στους Γιατρούς του Κόσμου. Μιλάει αγγλικά και ιταλικά. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Έργα της ίδιας: Μοιρογιασεμόλαδο (μυθιστόρημα, 2002), Ζωή σαν κρύσταλλο (μυθιστόρημα, 2009), Ο Λαέρτης και το μολύβι του σε ρυθμούς τανγκό (νουβέλα, 2011). Από τις εκδόσεις Μίνωας έχουν εκδοθεί τα βιβλία της Έρωτας μαΐστρος (μυθιστόρημα, 2014), Σμαρώ – Από τον Βόσπορο στον Σηκουάνα (μυθιστόρημα, 2017), Αλεξανδρινές – Η ζωή στην Νειλοχώρα (μυθιστόρημα, 2019).
