Απόψε θα δώσω λίγο χρόνο στον ίδιο το χρόνο! Θα ασχοληθώ μαζί του, θα του αφιερώσω μερικές στιγμές, όσο ακόμα είναι παρόν, λίγο πριν γίνει παρελθόν! Απόψε που στέκεται στη εξώπορτα και προσπαθεί να κλέψει λίγη λάμψη από εκείνον που αχνοφαίνεται φρέσκος και λαμπερός να πλησιάζει!
Άραγε πώς να αισθάνεται αυτός ο χρόνος; Να νιώθει περισσότερο ευτυχισμένος για τα δώρα που έφερε, ή δυστυχισμένος για αυτά που στέρησε; Άραγε να θεωρεί τον εαυτό του καλό ή απ το μεγάλο ανάθεμα που άκουγε, τελικά να αισθάνεται τύψεις;
Ο χρόνος έρχεται και περνά. Δεν είναι άλλωστε τίποτα περισσότερο από στιγμές! Όμορφες, άσχημες, έντονες, αδύναμες στιγμές. Συγκινητικές, λυπηρές, ευτυχισμένες, ανούσιες, ο χρόνος είναι απλά στιγμές!
Προσωπικά, αισθάνομαι λύπη κάθε φορά που ένας παλαιός χρόνος φεύγει. Αισθάνομαι ότι κατά βάθος, έχει αδικηθεί. Η έλλειψη ευγνωμοσύνης, έχει μετατρέψει τον άνθρωπο σε ένα άπληστο πλάσμα, που δεν έχει κανένα μέτρο και κανένα όριο. Ο άνθρωπος έχει μετατραπεί σε ένα αχόρταγο πλάσμα που δεν εκτιμά αυτά που του δίνονται!
Στον απολογισμό αυτής της χρονιάς λοιπόν, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την υγεία μας, για τις όμορφες στιγμές, ακόμα και αν δεν ήταν όσες θα θέλαμε, για τους ανθρώπους που αγαπάμε και είναι δίπλα μας, γιατί τα πιο σημαντικά δώρα είναι οι άνθρωποι, μα ακόμα και για τις δύσκολες στιγμές, γιατί μέσα από αυτές μας δίδαξε, και μας έκανε σοφότερους. Πρέπει να τον αποχαιρετήσουμε κοιτάζοντας τον στα μάτια και βλέποντας το πώς μας φέρθηκε στο σύνολο του και όχι μεμονωμένα. Και πάνω απ όλα, πρέπει να κλείσουμε τις διαφορές μας μαζί του. πρέπει να μπει στο συρτάρι της ζωής μας, έχοντας κάνει απογραφή. Έχοντας μετρήσει το έλλειμμα και το πλεόνασμα του. Έχοντας κάνει ένα πλήρη απολογισμό.
Μόνο έτσι, όταν έρθει ο νέος χρόνος, θα μπορούμε να τον υποδεχτούμε με καθαρή σκέψη και διάθεση για εξέλιξη. Από το νέο χρόνο λοιπόν, ζητάω ισότιμη σκέψη και υγεία. Ψυχική και σωματική υγεία, γιατί αυτό είναι το εφόδιο για όλες τις επιτυχίες. Εσύ;
