Ξεκίνησα να γράφω το τελευταίο μου κείμενο για το 2017’.
Μια χρονιά που ξεκάθαρα δεν ήταν η καλύτερη μου.
Στραβά ξεκίνησε και στραβά τελειώνει.
Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε.
Και τις τούρτες δεν τις έτρωγα ποτέ μου.
Κάπου στην μέση της χρονιάς υπήρξα κι ευτυχισμένη.
Αλλά με όλα αυτά που συνέβησαν το αίσθημα της ξενέρας έμεινε.
Μια πικρή γεύση στο στόμα.
Ένα γαμώτο κι ένα γιατί.
Έκανα τον απολογισμό μου.
Κάθησα και μέτρησα τις στιγμές τις καλές και τις άσχημες.
Οι άσχημες ήταν περισσότερες.
Συνηδειτοποιήσα όμως και κάτι πολύ σημαντικό.
Πώς τελικά ωριμάζεις από όλες τις στιγμές καθ´όλη την διάρκεια της χρονιάς.
Της κάθε χρονιάς.
Κάτι σου παίρνει, κάτι σου φέρνει.
Κάτι κυνηγάς, κάτι ονειρεύεσαι, κάτι καταφέρνεις.
Και είναι οκ να μην είσαι όλες τις μέρες ευτυχισμένος ή να μην έχεις όμορφες στιγμές κάθε λεπτό που περνάει.
Είναι ανθρώπινο.
Γιατί αν συνέβαινε το αντίθετο όλα θα ήταν φλατ.
Η ευτυχία θα ήταν κάτι σύνηθες.
Δεν θα μπορούσες να την ορίσεις.
Έτσι κι αυτή η χρονιά.
Δεν ήταν καλή σίγουρα όμως είχε μια ωρίμανση.
Δεν ξέρω αν θα ήθελα να κρατήσω κάτι από το 17’.
Ίσως μόνο αυτές τις αναμνήσεις από την μέση της χρονιάς.
Ίσως αυτές να ξεθωριάσουν στον καινούριο χρόνο.
Ένα ευχάριστω μόνο σε αυτούς που έμειναν και σε όσους έφυγαν.
Ένα συγγνώμη σε κάποιους που ίσως να πλήγωσα άθελα μου.
Κι ένα σ´αγαπώ σε εκείνους που είναι μόνιμα δίπλα μου.
Εύχομαι η καινούρια χρονιά να έχει υγεία στο κάθε σπίτι, ευτυχία στην ψυχη, χαμόγελο στο μάτια κι αγάπη στην καρδιά.
Εύχομαι αυτή η χρονιά να σε βρει εκεί που πραγματικά θέλεις.
Εκεί που ανήκεις.
Ψυχή τε και σώματι.
Εύχομαι αυτή η χρονιά να σε πάει όπου ονειρεύεσαι, να κρατήσει όποιον επιθυμείς και να καταφέρεις ότι προσπαθείς.
Το 2018’ να είναι η χρονιά σου.
