Είναι, κάποιες φορές,δυο μισά που μαζί κάνουν το απόλυτο ένα.
Έναν -τέλεια- σχηματισμένο κύκλο που εκεί μέσα κλείνουν οτιδήποτε δικό τους,οτιδήποτε έχουν μοιραστεί,οτιδήποτε έχουν βιώσει μαζί.
Για τα όμορφα,τα ανυπέρβλητα και τα μεγάλα ο κύκλος γίνεται αγκαλιά και τυλίγεται γύρω τους να τα προστατέψει...
Για τα άσχημα,τους εγωισμούς και τις πληγές ο κύκλος γίνεται πηγάδι απύθμενο και τα αφήνει να χαθούν,να φύγουν και να ξεχαστούν...
Όπως και να΄χει ο κύκλος δεν αφήνει τίποτα απ΄έξω.
Δεν πετάει τίποτα εκτός του.
Γιατί κάθε τι που αγκαλιάζει ή αφήνει να χαθεί τον κάνει πιο δυνατό.
Και όσο πιο δυνατός γίνεται ο κύκλος τόσο πιο δύσκολο είναι να διαιρεθεί σε δύο μισά...
