Πόσες φορές έχουμε αφήσει τα πράγματα στην τύχη; Πόσες φορές είπαμε ότι το αύριο μπορεί να δικαιολογήσει το σήμερα και να ανοίξει ξανά νέους δρόμους; Αμέτρητες λοιπόν φορές. Και όμως, δεν ισχύει. Το δεδομένο κάποια στιγμή θα σε αφήσει. Θα τρέξει μακριά σε άλλους τόπους πιο σταθερούς και αληθινούς. Θα καταλάβει πως όλα μετατρέπονται και παίρνουν μια κατεύθυνση που θες δεν θες οφείλεις να ακολουθήσεις.
Η ζωή φεύγει, τα χρόνια περνάνε, και οι άνθρωποι εκείνοι που νόμιζες ότι σε ακολουθούν ξαφνικά γίνεται κάτι και παίρνουν μια άλλη μορφή. Κρίμα που έρχονται όλα έτσι. Που αυτά που νόμιζες για δημιούργημα μιας σταθερής σχέσης, χωρίζονται και τραβούν άλλους δρόμους.
Από ότι φαίνεται έτσι είναι ο κόσμος και τα συναισθήματα. Όσο χτυπούν με διάρκεια και ενθουσιασμό, παραμένουν δυνατά και ακούνητα ενώ όταν τα βλέπεις να παραιτούνται και να μην δίνουν ελπίδα, το παιχνίδι έχει ήδη τελειώσει. Κάπως έτσι ηχεί και η λέξη δεδομένο. Όσο υπάρχουν αισθήματα, τόσο θα παραμένει κοντά σου. Διαφορετικά τα έχασες όλα. Ζούμε σε έναν κόσμο που χωρίς να το καταλαβαίνουμε όλα εξαρτώνται από αυτά που νιώθουμε.
Όλα είναι θέμα αντίληψης και κατανόησης. Με άλλα λόγια, δίνεις συνέχεια σε ότι θες να υπάρχει στην ζωή σου. Αν όχι το διώχνεις και του εύχεσαι να είναι καλά εκεί που είναι. Δεν μπορούμε όλοι να ταιριάζουμε με όλους. Με κάποιους θα δένουμε ενώ με άλλους όχι.
Δεν είναι κακό αυτό. Ίσα ίσα είναι η απόδειξη ότι σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας. Είναι η αξιοπρέπεια που κρατάς για το τέλος, αποχωρώντας από όλα εκείνα που σου στέρησαν στιγμές τις ευτυχίας σου. Ακόμα και στο δεδομένο που τώρα είναι -και δεν φαντάζει- ξένο, του εύχεσαι τα καλύτερα. Τίποτα δεν μένει ίδιο στην ζωή. Και όσο τα χρόνια περνάνε αυτό θα γίνεται. Όσο χορεύουν τα πάντα γύρω μας, έτσι και οι άνθρωποι από δεδομένοι θα γίνονται άγνωστοι…Ίδιοι θα μείνουν μόνο όσοι πάλεψαν για σένα.
