Έχω θέμα να γράψω. Και δε στο κρύβω νιώθω σαν να είμαι στο σχολείο και πρέπει να γράψω έκθεση, ξέρεις αυτήν που τη βαθμολογεί καθηγητής.
Αυτήν που πρέπει να είναι καθώς πρέπει.
Θέμα: Όταν θέλει μια γυναίκα.
Να, να τα τώρα τα δύσκολα... για ποια γυναίκα να γράψω;
Είμαστε και πάμπολλες κατηγορίες οι άτιμες.
Ποια να πιάσεις και ποια να αφήσεις;
Βαρέθηκα να γράφω για τη χειραφετημένη, την σούπερ γουάου, ναι γουάου, γιατί αυτές τις γατούλες τις σιχαίνομαι.
Θέλω να γράψω για σένα που δε σου δόθηκε η ευκαιρία να εκφραστείς.
Να δημιουργήσεις, όχι γιατί δεν ήθελες αλλά γιατί οι συνθήκες, το περιβάλλον σου, το πείσμα σου δεν ήταν αρκετά δυνατά να σου δώσουν να μια τόσο δα μικρή ώθηση.
Όμως μέσα σε αυτόν τον κλοιό που σε σφίγγει αφόρητα ώρες, ώρες, εσύ αντέχεις και επιμένεις και υπομένεις.
Γίνεσαι μάνα, γίνεσαι κόρη, γίνεσαι γιαγιά, γίνεσαι σύζυγος, φίλη, σάκος του μποξ, κάδος ψυχολογικών σκουπιδιών, γίνεσαι και τι δε γίνεσαι...
Ξέρεις κάτι η γυναίκα ναι, όλα τα μπορεί θέλοντας και μη γιατί ο αγγελικός της ρόλος υπερτερεί.
Η γυναίκα φίλε μου όταν θέλει γίνεται θεριό να σε κατασπαράξει.
Η γυναίκα όμως γίνεται και Αγία γιατί είναι στη φύση της να υποφέρει για να δώσει ζωή.
Δε νομίζω να χρειάζεται κάτι άλλο.
Αρκεί να μη βάλει κάτι στο μυαλό της.
Εδώ κλείδωσε τον διάολο στο μπουκάλι στην ιδέα θα κάνει πίσω;
Πρόλογος, κυρίως θέμα, επίλογος. Ο βαθμός δεν έχει καμία σημασία πλέον.
