Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα «με πιάνει» η άνοιξη.
Η δίνη της με συναρπάζει και με παρασέρνει.
Πιστεύω πως η άνοιξη δεν είναι απλά μια εποχή του χρόνου! Είναι «κατάσταση»...
Είναι ένα σύνολο ψυχικών διεργασιών που συμβαίνουν μέσα μας με τον ερχομό της.
Χειμώνες έρχονται και φεύγουν μα όσο δύσκολοι κι αν είναι, πάντα τολμά και «τα βάζει μαζί τους» μια ονειροπόλα Άνοιξη και πάντα τους κερδίζει στα σημεία!
Γιατί κουβαλάει μαζί της το θαύμα της γέννησης κι όταν φτάσει η ώρα της δε σταματιέται από κανέναν χειμώνα όσο βαρύς κι αν είναι…
Τα πάντα (ανα)γεννιούνται όταν τα περιτριγυρίζει η Άνοιξη!
Ολόκληρη η φύση ξαναγεννιέται και δε γίνεται να μείνεις ασυγκίνητος μπρος στο θαυμαστό της κόσμο!
Την Άνοιξη τη βρίσκεις παντού!
Αρκεί να το θες και θα τη βρεις στα πιο απλά, λιτά κι απέριττα.
Φυτρώνει κι εκεί που δεν την σπέρνεις κι ανθίζει ακόμη και μέσα σε λασπόνερα. Κι είναι «όμορφη» παντού!
Γιατί είναι ικανή απ’ το «τίποτα» να δημιουργήσει το «παν»!
Της αρκεί ένα ίχνος χώματος για να ριζώσει το σποράκι της και να γεννήσει ζωή!
Ξεπροβάλλει απ’ το πουθενά και με την απαράμιλλη γοητεία της άνθισής της, ομορφαίνει το καθετί γύρω της.
Η γλυκύτητά της λιώνει τους «πάγους» και κάθε κατάλοιπο του χειμώνα…
Αρκεί να την «ακούσεις» που ‘ρχεται και να την υποδεχτείς όπως της Αξίζει, με την καρδιά σου «ανοιχτή»!
Άπαξ και της ανοίξεις την πόρτα και «σε πιάσει», αλλάζει η οπτική σου!
Βλέπεις το Σύμπαν να ερωτοτροπεί και το ερωτεύεσαι.
Κι αφήνεσαι να σε αποπλανήσει. Ξανά! Όπως και κάθε άνοιξη!
Πλημμυρίζουν τα μέσα σου με Αισιοδοξία, Ελπίδα, Προσδοκία και ζεις το θαύμα της γέννησης σε όλο του το μεγαλείο!
Γιατί αυτό ακριβώς είναι η Άνοιξη! Γέννηση, μετά από έναν εκρηκτικό οργασμό όλων των αισθήσεων!
Ρομαντική κι ελπιδοφόρα αλλά με τσαμπουκά, έρχεται κι «επιβάλλεται» κι αλλάζει τα πάντα γύρω της!
Σε «ανοίγει», σε ανανεώνει, σε αλλάζει, σε συναρπάζει, σε γεμίζει με χρώματα κι αρώματα και με μια αδημονία για το καλοκαίρι που την ακολουθεί...
Μια Σειρήνα. Αυτό είναι η Άνοιξη, που με το «τραγούδι της» σε (προ)καλεί να ερωτοτροπήσεις μαζί της και να (ξανα)ερωτευτείς τη ζωή!
Δεν έχεις παρά να την αντιληφθείς και να την «ακολουθήσεις»…
Μη μου πεις πως δε τη βλέπεις.
Είναι ήδη «εδώ»…
