Μόνο πληγές έχω στο στήθος, εκεί που είχα μόνο καρδιά…
Τα είπε όλα ο Σαμπάνης, μέσα σε έναν μόνο στίχο!!
Πολλές φορές νιώθουμε ικανοί για όλα, δυνατοί να πολεμήσουμε σε κάθε άνιση μάχη και ανεξάρτητοι από κάθε είδους συναίσθημα. Αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας με ύφος τύπου "για εμένα εγώ μπορώ" και γεμίζουμε με οξύτητα ψυχή και πνευμόνια! Ώσπου έρχεται η στιγμή που μας θυμάται κι εμάς, αυτό το εκνευριστικό αγγελάκι με τα βέλη και γεμίζει την βαλλίστρα του με σκοπό να μας σημαδέψει, να μας πετύχει κι ύστερα να μας αφήσει νοητά παράλυτους, σ' έναν κόσμο που φοβάται τον έρωτα και που μισεί το ρομάντζο.
Κάπου εκεί λοιπόν, συνειδητοποιούμε πως το νόημα της ζωής, βρίσκεται σ΄ αυτό ακριβώς το ηλίθιο καρδιοχτύπι και πως μέχρι τώρα ζούσαμε συμβιβασμένοι σ' έναν τόπο ψυχρό, απόμακρο κι αναίσθητο!
Αντιμετωπίζουμε τη μέχρι τώρα πορεία μας σα να ήταν ένα σάπιο μήλο και προσπαθούμε να τινάξουμε από μέσα μας, καθετί που μας έκανε να ακολουθούμε τη μάζα εκείνη της αναισθησίας και του τρόμου.
Παλεύουμε να βρούμε τον εαυτό μας, μα τελικά διαπιστώνουμε πως ο πραγματικός μας εαυτός, είναι εκείνος που κρύβεται πίσω από τη μάσκα του έρωτα και κάπως έτσι αρχίζουμε -όχι μόνο να αποδεχόμαστε αυτή την εκδοχή- αλλά και να την αγαπάμε! Όποιος ή όποια κι αν είναι αυτός ή αυτή που ερωτευθήκαμε, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως εξαιτίας του, ανακαλύψαμε κρυμμένες πτυχές του εαυτού μας.
Εξαιτίας του, επέστρεψαν θύμησες που είχαμε προσπαθήσει σκληρά να θάψουμε βαθιά μέσα μας και που στην τελική, αυτές οι θύμησες, ήταν ό, τι μας είχε απομείνει από μία εποχή όπου η αγνότητα δε συμβιβαζόταν με την επέκταση του σημερινού μας χεριού (βλ. Κινητό κλπ.), αλλά με την κίνηση να δώσουμε, δίχως να απαιτούμε να λάβουμε! Όποιος ή όποια κι αν είναι αυτός ή αυτή που ερωτευθήκαμε, δεν είναι δική μας επιλογή.
Εμείς απλώς τον/την ξεχωρίσαμε μέσα στο πλήθος κι αφήσαμε το βλέμμα μας να γίνει βδέλλα στο σύνολό του/της.
Εμείς απλώς ακολουθήσαμε νοητά κάθε κίνησή του/της και γοητευτήκαμε από την αύρα που τον/την διακατέχει. Παρασυρθήκαμε από το άρωμά του/της κι αφεθήκαμε να γίνουμε έρμαιο της μυρωδιάς του/της. Δεν επιλέγεις ποιον ή ποιαν θα ερωτευθείς…!! Απλώς συμβαίνει…!!
Κι αν κάποιος σε ρωτήσει με απορία, αλλά και με τρόμο "πού πας και μπλέκεις", απάντησέ του πως δεν το επέλεξες! Δεν το διάλεξες! Δεν το ζήτησες! Δεν το απαίτησες! Δεν το κυνήγησες! Δεν το διεκδίκησες!! Απλώς έτυχε…!! Κι όχι!!! Δεν είναι εύκολο να το ξεπεράσεις, ούτε κι είναι εύκολο να το διαχειριστείς. Κι αν φερθείς σα μικρό παιδί και κάνεις λάθη, δεν πειράζει…!!!
Δε θα σε παρεξηγήσει κανείς ή τουλάχιστον, δεν είναι σε θέση να σε παρεξηγήσει κανείς. Εσύ τουλάχιστον, ένιωσες! Κέρδισες όπως και να έχει!! Από όποια πλευρά κι αν το δεις, εσύ είσαι ο κερδισμένος κι όχι εκείνοι που δεν αφέθηκαν και που δεν προσπάθησαν να αισθανθούν.
Εσύ εξαιρείσαι πλέον από τη μάζα της αναισθησίας και της αδιαφορίας!
Κι αν αυτός ο έρωτας σε βασανίζει, σε πονάει, σου τρώει τα σωθικά και σε αρρωσταίνει, είσαι και πάλι κερδισμένος!! Αυτό να θυμάσαι μόνο…
Νιώσε λοιπόν και βγες εκεί έξω δείχνοντας σε όλους τη φωτεινή σου καρδιά που φεγγίζει μέσα από τη μπλούζα σου, ακόμα κι αυτή είναι μισή κι όχι ολόκληρη!!
Εσύ τουλάχιστον, ξεχωρίζεις!!
