Ο θησαυρός βρίσκεται στα μάτια

Ο θησαυρός βρίσκεται στα μάτια(πηγή pixabay)

Πάμε να πούμε δύο τρεις αλήθειες; Πάντα θα υπάρχει αυτό το γέλιο το ειρωνικό σου, που κρύβεται στο άκουσμα της πρότασης «σε καταλαβαίνω».

Γιατί ξέρεις ότι δεν ισχύει και κάνεις δεν μπορεί να σε καταλάβει πάρα μόνο εσύ. Πάντα θα υπάρχει και αυτό το κενό που δημιουργεί αυτή η φράση. Και είναι πικρή η γεύση της, το γνωρίζω. Άλλες φορές φταίει η άγνοια και άλλες η γλυκανάλατη δήθεν ευαισθησία αυτού που το παίζει πονόψυχος. Πάντα θα έχεις κάτι κρυμμένο καλά, για σένα και μόνο... Χωρίς γιατί, γιατί έτσι... σκέτο. Ή γιατί, κανείς δεν αξίζει την ομορφιά που κρατάς καλά φυλαγμένη πάρα μόνο εσύ!

Όπως σχεδόν πάντα θα απαντάς το γνωστό και υπερτιμημένο «τίποτα» στην ερώτηση «Τι έχεις». Σωστά; Πάντα θα βρίσκεται ένα απωθημένο θες, επιθυμία θες, δεν πρόλαβα ακόμα θες... που εσύ θέλεις σαν τρελός να πραγματοποιηθεί. Και πάντα μια δικαιολογία θα σε κρατά, σαν άγκυρα που βρήκε σε βράχο και δεν μπορείς να την τραβήξεις, για να ελευθερωθεί η βάρκα των παραπάνω σου.

Πάντα θα έχεις ένα και δύο παράπονα που κανείς δεν θα μπορεί να βοηθήσει, όχι γιατί δεν μπορεί στην πραγματικότητα αλλά επειδή είναι πιο ισχυρό το πείσμα σου εκείνη την περίοδο. Πάντα στην χαρά σου θα λείπουν αυτοί που μέχρι χθες θεωρούσες δικούς σου. Όμως αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα σου χτυπήσουν την πλάτη, με συμπόνια όταν η στεναχώρια θα σε περικλείει και σχεδόν απολαυστικά θα χώνουν το μαχαίρι ακόμα πιο βαθιά, εκεί στο άγγιγμα του Ιούδα.

Πάντα θα λες «δεν θέλω την συμπόνια κανενός» μα πάντα θα ζητάς ένα στήριγμα.

Πάντα θα νομίζεις ότι πορεύεσαι μοναχός... μα... Πάντα όμως θα υπάρχει και κάποιος που αθόρυβα, ταπεινά, υπομονετικά θα βρίσκεται γύρω σου, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί υπάρχει κάτι πιο μεγάλο από αυτό. -Ποιο; -Γιατί θέλει. Γιατί νοιάζεται, γιατί αγαπά. Μια καλημέρα και μια καληνύχτα αλλιώτικες από τις συνηθισμένες γιατί απλά εννοούνται δεν λέγονται για να ειπωθούν... έχουν ευχές μέσα τους.

Μην περιμένεις δηλώσεις που προκαλούν ανατριχίλα, μην καρτεράς λόγια που στάζουν μέλια και σιρόπια... ξέρω καμία φορά χρειάζονται κι αυτά. Και στο άκουσμα τους λιώνεις. Καμία φορά έρχονται και δίνουν μια άλλη οπτική, καμία φορά. Όμως η αλήθεια τελικά δεν βρίσκεται εκεί. Ούτε στις πράξεις που χρηματοδοτούνται. Τι όχι; Αλλού βρίσκεται ο θησαυρός. Και αυτό δεν έχει τιμή. Εστίασε στα μάτια. Κράτα σταθερή και την πολύτιμη πορεία. Την κοινή. Ξέρεις λατρεύω τις σταθερές αξίες. Κάποιες είναι μόνο μου. Εσύ;