Στο καράβι για το νησί της Μεγαλόχαρης, διάφορες σκέψεις «ταξίδευαν» μαζί μου...
Ρίγη συγκίνησης και συναισθήματα ευγνωμοσύνης είχαν κάνει κατάληψη στο μυαλό, στην καρδιά, στη ψυχή...Σκέψεις, λέξεις, προσευχές σ' ένα κουβάρι συναισθημάτων που καλύπτονταν από ένα πέπλο ευγνωμοσύνης έφεραν μια βροχή λύτρωσης στα μάτια...
Ένα τάμα με έφερε στο νησί Της, όπως και τόσους άλλους... Ήρθα γεμάτη ευγνωμοσύνη, να Την ευχαριστήσω για όσα μου χάρισε και για όσα δε με άφησε να χάσω...
Στην Τήνο δεν έρχεται κανείς απλά σαν τουρίστας, ενώ για κάποιους είναι προορισμός ζωής! Άλλος για να εκπληρώσει το τάμα του, άλλος για να παρακαλέσει, άλλος για να ευχαριστήσει, άλλος για να πάρει ευλογία αγγίζοντας τη θαυματουργή εικόνα...Όλοι έχουν κρυμμένο μέσα τους το λόγο που τους φέρνει.
Αυτά που βλέπουν τα μάτια σου εδώ, δε τα συναντάς πουθενά αλλού.
Άνθρωποι με τη δύναμη της πίστης τους, ανεβαίνουν γονατιστοί από το λιμάνι, μέχρι τη θαυματουργή εικόνα...
Πλήθη ανθρώπων συρρέουν να προσκυνήσουν, με πόνο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα, μ' ευγνωμοσύνη στα δακρυσμένα μάτια, να ζητήσουν δύναμη κι ευλογία από τη Μητέρα όλων μας. Να βάλει το χέρι Της, να βοηθήσει, να κάνει το θαύμα Της, όπως σε τόσες πολλές περιπτώσεις...
Και βοηθάει...Η χάρη Της σε γαληνεύει, σε ηρεμεί και φεύγεις γεμάτος δύναμη και με έντονη την επιθυμία να ξανάρθεις και την ελπίδα να σε αξιώσει πάλι!
«Είναι τόσος πολύς ο πόνος κι η ανάγκη του κόσμου για ελπίδα, που το προσκύνημα δε τελειώνει φέτος», λέγανε οι ντόπιοι, καθώς έβλεπαν να συρρέουν χιλιάδες προσκυνητές κάθε μέρα, ακόμη και με δύσκολες καιρικές συνθήκες.
Είχε πιάσει Οκτώβρης...Ένα φθινόπωρο που έμοιαζε με πρώιμο χειμώνα. Κι όμως, η προσέλευση προσκυνητών που δεν έλεγε να κοπάσει, χάρισε στο νησί, έναν παρατεταμένο Δεκαπενταύγουστο...
Κάθε μέρα έφταναν καράβια γεμάτα με κόσμο που αναζητά την ελπίδα μέσα από την πίστη του. Κι ας ήταν ο καιρός των ανέμων κι ας σήκωνε προβατάκια η φουρτουνιασμένη θάλασσα, που προκαλούσαν φόβο στους αμάθητους σε τέτοιες συνθήκες στεριανούς.
«Μη φοβάστε. Θα ταξιδέψετε με ασφάλεια... Δε θ' αφήσει η χάρη Της να γίνει κακό... Η Παναγιά μας φυλάει!» μας καθησύχαζαν οι ντόπιοι με σιγουριά.
Η Τήνος δεν είναι προσκύνημα μόνο...
Ένα πανέμορφο νησί με κυκλαδίτικη αρχοντιά αλλά και άγρια ομορφιά, «κρύβεται» πίσω από το θρησκευτικό του χαρακτήρα...
Η Χώρα της Τήνου, είναι από τις ωραιότερες πόλεις των Κυκλάδων με πλακόστρωτα δρομάκια, παλιά αρχοντικά με κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Χτισμένη γύρω απ’ το λιμάνι, απ’ όπου ξεκινούν οι μεγάλοι δρόμοι που οδηγούν στο μεγαλοπρεπή ναό της Παναγίας της Ευαγγελίστριας με το επιβλητικό μαρμάρινο καμπαναριό 24 μέτρων που προκαλεί συγκίνηση και δέος σε κάθε πιστό.
Στην ενδοχώρα της, βράχοι σμιλεμένοι από τον άνεμο, παραλίες με βαθιά μπλε νερά, κυκλαδίτικα γραφικά χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές, ανεμόμυλοι, περιστερώνες, σεληνιακά τοπία, ξωκλήσια κι εκκλησιές με περίτεχνα καμπαναριά, εναλλάσσονται με αρμονία όπως η συμβίωση Ορθόδοξων και Καθολικών στο νησί.
Εκτός από τη περιήγηση στη Χώρα και το προσκύνημα στο κελί και την Αγία Κάρα της Αγίας Πελαγίας στη Μονή Κεχροβουνίου, που επιβάλλεται,
αξίζει να επισκεφτεί κανείς και τον Πύργο, το μεγαλύτερο και ομορφότερο χωριό στην Τήνο, μετά την Χώρα.
Ένα «υπαίθριο μουσείο» λαϊκής τέχνης, το οποίο διατηρεί αναλλοίωτη την παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική με έργα τέχνης μαρμαρογλυπτικής να κοσμούν τα παράθυρα και τις πόρτες των σπιτιών, ακόμη και το νεκροταφείο.
Στον Πύργο βρίσκεται και το σπίτι – μουσείο του Γιαννούλη Χαλεπά.
Στα σοκάκια του γραφικού χωριού, τα χρώματα απ' τις βουκαμβίλιες «γράφουν» τέλεια πάνω στο κυκλαδίτικο λευκό φόντο και συνθέτουν περίτεχνα «καρτ-ποστάλ» που σε συναρπάζουν καθώς ξεδιπλώνονται μπροστά σου...
Αρχοντιά κι απλότητα τόση, που δε «χωράει» στα μάτια σου...
Κάθε σοκάκι κι ένας «πίνακας» ζωγραφικής...
Ένας καφές στη χόβολη και σπιτικό γαλακτομπούρεκο κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια στα παραδοσιακά καφενεία στην πλατεία του χωριού, είναι ξεχωριστή εμπειρία με άρωμα νοσταλγίας.
Κιόνια, Βώλακας, Καρδιανή, Πάνορμος, κάποια από τα πολύ όμορφα και γραφικά χωριά στην ενδοχώρα, ενώ αξίζει κανείς να δοκιμάσει και τις ντόπιες εξαιρετικές γλυκές κι αλμυρές παραδοσιακές γεύσεις!
Και λίγα λόγια για την Ιστορία της Μεγαλόχαρης:
Η εικόνα της Μεγαλόχαρης της Τήνου, ανακαλύφθηκε χάρη στο όραμα της μοναχής Πελαγίας που είδε την Παναγία να της ζητά να βρει μια θαυματουργή εικόνα που ήταν χρόνια θαμμένη στη γη. Αν και στην αρχή θεώρησε τον εαυτό της ανάξιο, λέγεται ότι αφού είδε τρεις Κυριακές το ίδιο όνειρο, παρακίνησε τον Μητροπολίτη της Τήνου να οργανώσει ανασκαφές στο σημείο που της υποδείκνυε.
Οι πιστοί ανταποκρίθηκαν και στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822 ξεκίνησαν οι ανασκαφές κατά τις οποίες εικόνα δεν βρέθηκε, αλλά ήρθαν στο φως τα ερείπια παλαιού ναού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κι ένα ξεροπήγαδο. Ως θεοσεβούμενοι άνθρωποι έχτισαν πάνω στα ερείπια έναν νέο ναό. Τη μέρα που θα εγκαινίαζαν τα θεμέλια του ναού, είδαν ν' αναβλύζει νερό από το ξεροπήγαδο. Το θεώρησαν «σημάδι» κι ονόμασαν το ναό Ζωοδόχο Πηγή.
Λίγους μήνες αργότερα, οι ανασκαφές ξεκίνησαν και πάλι, αυτή τη φορά στο δάπεδο του νέου ναού, μετά από νέο όραμα της αδερφής Πελαγίας.
Στις 30 Ιανουαρίου 1823 η αξίνα ενός εργάτη από τον Φαλατάδο σπάει στα δύο την ξύλινη εικόνα. Σε λίγη ώρα έκπληκτοι όλοι οι παραβρισκόμενοι είδαν τα κομμάτια της να κολλάνε ξανά ως εκ θαύματος…
Το νέο διαδόθηκε γρήγορα κι όλοι κατέβαιναν στη Χώρα να προσκυνήσουν.
Μοιραία, η εύρεση της εικόνας συνδέθηκε με την Επανάσταση κι έδωσε την ελπίδα στον σκλαβωμένο λαό. Μεταξύ των πρώτων επισκεπτών που κατέφθασαν στο νησί για να προσκυνήσουν ήταν και οι ήρωες του 1821, Κολοκοτρώνης, Μιαούλης και Μακρυγιάννης. Στο σημείο που βρέθηκε η εικόνα οικοδομήθηκε ο μεγαλοπρεπής ναός, ενώ ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής μετονομάστηκε σε Ναό της Ευρέσεως.
Στη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τήνου, η Μεγαλόχαρη απεικονίζεται σε στάση προσευχής κι απέναντί της είναι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ που κρατάει στα χέρια του έναν κρίνο.
Η αυθεντική εικόνα σήμερα, είναι σκεπασμένη από πολύτιμα πετράδια, τάματα κι αφιερώματα πιστών, δίνοντας την αίσθηση ότι είναι μαλαματένια.
Η Παναγία της Τήνου γιορτάζει τέσσερις ημέρες τον χρόνο:
Στις 30 Ιανουαρίου, ημέρα εύρεσης της θαυματουργής εικόνας.
Στις 25 Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Στις 23 Ιουλίου, ημέρα οράματος της Αγίας Πελαγίας
Στις 15 Αυγούστου, ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου
Δείτε ακόμη: Πάσχα στο νησί του Αιόλου-Προσκύνημα στη Μεγαλόχαρη, εδώ
