Κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν κι όλοι θέλουμε εξηγήσεις...

Κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν κι όλοι θέλουμε εξηγήσεις...(pinterest)

Σου έχει τύχει να θέλεις να πεις καλημέρα και να πέσεις πάνω σε μουτρωμένο πρόσωπο. 
Να θεωρεί πως όλοι και όλα του ανήκουν, και πάνω απ' όλα το δικαίωμα να χαλάσει την δική σου καλή διάθεση.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να σκεφτείς πως τα μούτρα σε εισαγωγικά, τα παράπονα και οι κρυφές λέξεις που ποτέ δεν λες, αλλά περιμένεις ως δια μαγείας να σκεφτούν οι άλλοι, είναι κάποιο δυνατό σου σημείο. 
Αντίθετα, κατά πάσα πιθανότητα, φανερώνει την αδυναμία που έχεις ως άτομο να φερθείς σαν ενήλικας.
Κατά μέτωπον επίθεση όχι, αλλά μια λεκτική αναμέτρηση με τα θέλω σου και τα παράπονα σου δεν θα έβλαπτε.

Οι μάντες δεν υπάρχουν πια, το είδος εξαφανίστηκε να το λάβεις σοβαρά υπ' όψιν σου.
Μικρό κορίτσι δεν είσαι, αλλά και ούτε πια αγοράκι της μαμάς, να τρέχει να προλάβει τις επιθυμίες σου, για να μην της μουτρώσεις. Ούτε και είσαι τόσο χαριτωμένη- νος, με την ξυνίλα που τρέχει σαν τον ιδρώτα απο πάνω σου. 
Δεν καταλαβαίνει κανείς γιατί πρέπει να σε ανεχθούν, ακόμα και αν έχεις δίκιο. 
Το χάνεις περιμένοντας να σκεφτούν οι υπόλοιποι τι στα κομμάτια σου συμβαίνει.

Στο τέλος φυσικά χάνεις και τη λύση, αφού το πρόβλημα γίνεται τρισδιάστατο εφόσον εσύ και μόνο το θρέφεις. 
Στους άλλους μένει η εντύπωση μιας ανικανοποίητης γυναίκας, που δεν ξέρει να διεκδικεί τα θέλω της.
Η κοινή φράση που λέμε, (δεν μπορεί θα καταλάβει πως κάτι γίνεται) ανήκει στη σφαίρα της δική σου ελπίδας.
Κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν και όλοι χρειαζόμαστε καθαρές εξηγήσεις και όχι μισόλογα. 
Να έχουμε απέναντι μας τον άνθρωπο και να μας μιλάει μέσα απ' την καρδιά του. 

Η συγνώμη ποτέ δεν έβλαψε κανένα, αντίθετα, ωφέλησε. 
Το ίδιο και το ανάστημα της απόφασης και της γνώμης σου. 
Την επόμενη φορά που θα σκεφτεί κάποιος να κάνει μούτρα, ας το σκεφτεί λίγο καλύτερα.
Στο τέλος μένει μόνο η απαρατήρητη σκιά σου. 
Κανείς δεν μπαίνει στο κόπο να κοιτάξει παραπάνω προβλήματα.