Το στυλ είναι η προσωπικότητα, τα ρούχα έρχονται μετά.
Στυλ είναι το χαμόγελο, η ευγένεια, τα λαμπερά, καθαρά μάτια, το να ανοίγεις το στόμα και οι λέξεις που προφέρεις να έχουν αξία.
Στυλ είναι η αυτοπεποίθηση και ο αέρας που αποπνέεις, ακόμη κι αν φοράς το παλιό, φθαρμένο τζιν σου.
Στυλ είναι η διαφορετικότητα που προκύπτει ακούσια από τον χαρακτήρα σου.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μοναδική ομορφιά του κάθε ανθρώπου, που είναι αυθεντική και ακατέργαστη.
Έχει γεμίσει ο τόπος πλαστικό και υαλουρονικό, γύμνια στα όρια του «φοράω το βρακί μου και βγαίνω» κι αυτό όχι από προσωπική επιλογή και έκφραση αλλά από τις επιταγές που κάποιες ανεγκέφαλες μόδες έθεσαν ως τάση.
Όπου κι αν κοιτάξω, παντού η ίδια κακή κόπια, παραγεμισμένη με μπόλικη ανασφάλεια και απελπισία για αποδοχή και επικρότηση από τον κάθε άγνωστο κρυμμένο πίσω από μια οθόνη. Γιατί εκεί φτάσαμε, να ορίζουμε τον εαυτό μας στα ζάρια του like farming.
Ας βρούμε επιτέλους το στυλ μας, ξεκινώντας από τον σεβασμό και την αγάπη στον εαυτό μας. Είναι κακόγουστη πια η τόση μιζέρια.
