Κάθομαι και σκέφτομαι με ποιους άντρες κόλλησα στη ζωή μου, ποιοι ξύπνησαν μέσα μου τον έρωτα και το πάθος. Ποιοι με έκαναν να ξαγρυπνώ, ποιοι με έκαναν να ονειροπολώ και να χάνομαι στις σκέψεις μου.
Ε κατέληξα λοιπόν.
Ήταν οι άντρες που μου …μπιπ το μυαλό.
Ήταν εκείνοι οι άντρες για τους οποίους κατανάλωνα πολλή φαιά ουσία. Για τους οποίους ανέλυα συνεχώς και έψαχνα να βρω τι συμβαίνει. Σε σημείο τέτοιο ώστε να νιώθω το μυαλό μου συνεχώς κατειλημμένο.
Ήταν οι άντρες που γύρω τους υπήρχε ένα μυστήριο. Και εγώ ένιωθα σαν να έχω μπροστά μου ένα σεντούκι με κρυμμένο θησαυρό, όπου το μόνο που χρειαζόμουν ήταν το κλειδί. Εκείνο το κλειδί που μαγικά θα άνοιγε τον πολυπόθητο θησαυρό.
Ήταν εκείνοι οι άντρες που έστελναν διπλά μηνύματα. Που τη μια με ανέβαζαν στον Θεό και την άλλη με έριχναν στον βυθό. Που με έκαναν συνεχώς να απορώ. Να αναρωτιέμαι τι πήγε στραβά και τι όχι.
Άργησα πολύ να καταλάβω πως όλο αυτό μού έτρωγε υπερβολικά πολλή ενέργεια.
Κυρίως άργησα να καταλάβω πως αυτό δεν είναι έρωτας. Ούτε φυσικά αγάπη.
Άργησα να καταλάβω πως είναι απλά μια εξάρτηση. Του μυαλού και μόνο.
Δε θέλω λοιπόν να κάνει κανένας πια κατάληψη στο μυαλό μου.
Δε θέλω να κάνω ούτε εγώ κατάληψη στο μυαλό κανενός άντρα.
Δε με νοιάζει να ξαγρυπνώ ονειροπολώντας, ούτε να καταλάβω τι συμβαίνει στο μυαλό ενός άντρα.
Τα πράγματα είναι απλά. Πάντα ήταν.
Θέλω ό,τι γίνεται να ξεκινά και να τελειώνει στην καρδιά!
Γιατί όπως και να το κάνουμε, στο μυαλό τρυπώνει κανείς από μόνος του, αλλά στην καρδιά πρέπει να τον βάλω εγώ.
Και ξέρετε ποιος είναι ο πραγματικός θησαυρός;
Όποιος καταφέρει και μπει στην καρδιά, δε φεύγει ποτέ από εκεί.
Σσσς μην το πείτε πουθενά…
