Από τη θεωρία στην πράξη, μια καρδιά δρόμος

Από τη θεωρία στην πράξη,  μια καρδιά δρόμος

Σ’ έναν κόσμο που φλερτάρει με τις ατέλειες, η ζωή δεν μπορεί να στριμωχτεί μέσα στα καλούπια μιας τετράγωνης λογικής, ούτε να κυλήσει με συνταγογράφηση.  Τόση δόση θεωρίας, τόση δόση καρδιάς για τόσες φορές τη μέρα και για τόσο διάστημα…

Όσο οργανωμένες και τακτοποιημένες και να έχει κανείς μέσα στο μυαλό του τις ανάγκες του, τις προτεραιότητές του, τις κόκκινες γραμμές του, πάντα θα παραμονεύει στη γωνία μια ανατροπή που θα σπρώξει στην άκρη τον δοσομετρητή της λογικής του. Τουλάχιστον όσον αφορά τη δική του ζωή. Γιατί το κιτάπι με τις θεωρίες βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του όταν πρόκειται για τις ζωές των άλλων.

Είναι γεγονός πως είναι εύκολο να δεις τις επιλογές του άλλου εκλογικευμένα και ρεαλιστικά. Να σταθείς κριτικά απέναντι στις (λανθασμένες) αποφάσεις του, να μη μπορείς να κατανοήσεις και να σεβαστείς τις υπερβάσεις του. Η ποσότητα της δικής σου λογικής στην επεξεργασία των δεδομένων είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ποσότητα του συναισθήματος που κυριαρχεί στον άλλον. Να γιατί πάνε στο βρόντο οι συμβουλές των γονιών και των φίλων. Να γιατί ερμηνεύεται ως συναισθηματική εξάρτηση η αδυναμία του άλλου να ελέγξει τα συναισθήματά του και να ακούσει τη φωνή της λογικής.

Δυστυχώς  ή ευτυχώς, δεν μπορείς να τη φιμώσεις την καρδιά. Ούτε να τη χειραγωγήσεις και να την περιορίσεις μέσα στα στενά πλαίσια της λογικής. Η καρδιά διαθέτει τη δική της δυνατή αδυναμία, που δεν μπορεί να μεταφραστεί με θεωρητικούς όρους για το πώς θα ζήσει κανείς τη ζωή του.

Από τη θεωρία στην πράξη λοιπόν, μια καρδιά δρόμος. Για όποιον αντέξει… για όσο αντέξει…

Σε όλους υπάρχει αυτή η εξαίρεση που επιβεβαιώνει πως καμιά θεωρία δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυστηρά κι απόλυτα πάνω στην ανθρώπινη ζωή.  Η καρδιά έχει τον δικό της λόγο, τον δικό της τσαμπουκά, τα δικά της όρια. Και γελάει κάθε φορά που ο άνθρωπος προσπαθεί να αντισταθεί στο κραυγαλέο κάλεσμά της.

Οι θεωρίες, επομένως, ισχύουν για τους άλλους, επειδή η δική μας καρδιά στέκεται παρατηρητής έξω από τον χορό της ζωής τους. Όταν η δική μας καρδιά χορεύει τον δικό της τρελό χορό, οι θεωρίες το βουλώνουν και περιμένουν σε μια γωνιά τη δικαίωσή τους. Η οποία πάντα έρχεται αργά ή γρήγορα, για καλό ή για κακό.

Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, όμως, η καρδιά γλεντάει ελεύθερη … στην υγειά της θεωρίας!