Χωρίς τη γυναίκα ο κόσμος θα ήταν πιο μοναχικός, πιο σκληρός και πιο άσχημος

Χωρίς τη γυναίκα ο κόσμος θα ήταν πιο μοναχικός, πιο σκληρός, πιο άσχημος

Γυναίκα… Ουσιαστικό, γένους Θηλυκού που δείχνει Πρόσωπο…

Η Σύντροφος, η Ερωμένη, η Μάνα, η Φιλενάδα…

Μέσα σ’ αυτό το Πρόσωπο θα βρεις να αιωρούνται κι άλλα ουσιαστικά, όπως η Αγάπη, το Χάδι, η Έμπνευση, το Παραμύθι, η Τρυφερότητα, η Στοργή, το Βάλσαμο…

Γυναίκα… Ρήμα ενεργητικό… πολύ ενεργητικό….

Φροντίζει, Παλεύει, Αγκαλιάζει, Φιλάει, Κλαίει …

Μετοχή παθητική… Παθιασμένη, Λατρεμένη, Αποφασισμένη, Κουρασμένη…

Γυναίκα… Επίθετο γεμάτο στιγμές …

Δυνατή, Ευαίσθητη, Όμορφη, ‘Εξυπνη…

Πόσες λέξεις άραγε αρκούν, για να χωρέσει μέσα τους την ύπαρξή της;

Πόσες λέξεις είναι αρκετές για να περιγράψουν την πολυσύνθετη φύση της;

Την υμνούν, την τραγουδούν, τη λατρεύουν, την ερωτεύονται…

Είναι η Δύναμη του κόσμου, γιατί τον περιβάλλει με την αγάπη της.

Είναι η Μήτρα του κόσμου, γιατί δίνει πνοή στα παιδιά του.

Είναι η Ομορφιά του κόσμου, γιατί τον μοσχοβολά με τη μυρωδιά της.

Είναι το Αγκυροβόλι του κόσμου, γιατί γίνεται η αγκαλιά που τον χωρά.

Είναι το Φιλί του κόσμου, γιατί τον ξεδιψά από της μέρας του την πίκρα.

Κι αν κάποτε λυγίζει, φοβάται και πικραίνεται, σηκώνεται ξανά, χαστουκίζει τους φόβους της, σφουγγίζει τα δάκρυά της και αρχινά και πάλι να γυρίζει την ανέμη της ζωής που ανασαίνει μέσα της και δίπλα της.

Να νιώθεις περήφανος γι’ αυτήν.

Να την αγαπάς… να τη φροντίζεις…

Να της μιλάς με λόγια τρυφερά, να της μερώνεις τα θεριά της…

Η Γυναίκα είναι η μήτρα που σε γέννησε, η αγκαλιά που σε κανάκεψε και η φωτιά που ζέστανε τα σωθικά σου.

Και να θυμάσαι πάντα τούτο μοναχά…

Χωρίς αυτήν ο κόσμος σου θα ήτανε αλλιώτικος… πιο άσχημος, πιο σκληρός και πιο μοναχικός.