Διαβάζοντας ένα άρθρο του συνάδελφου Δημήτρη Νάσιου, άδραξα την ευκαιρία να γράψω για τους άνδρες νεάτερνταλ. Θα τους έχεις συναντήσει στη μικρή ή μεγάλη θηλυκή σου καριέρα, ουκ ολίγες φορές.
Δεν μπορείς να τους καταλάβεις όλους αμέσως. Δε μυρίζει κάπως η παλαιολιθική εποχή δυστυχώς. Αλλά τα σημάδια είναι εμφανή από τις πρώτες συνευρέσεις μαζί τους. Για να τα δούμε λοιπόν.
- Δεν πρόκειται ποτέ να σου ανοίξουν την πόρτα στο αυτοκίνητο για να μπεις, αλλά αυτό είναι πταίσμα.
- Θα έχουν τα χέρια στις τσέπες και θα σέρνουν τα βήματά τους λες και κόλλησε η πατούσα τους στη γη. Παράλληλα αισθάνεσαι τη μαγκιά να τρέχει από μπατζάκια και μανίκια, μοσχομυρίζοντας παντού κορυφαίες τιμές τεστοστερόνης.
- Δεν περπατάνε δίπλα σου, αλλά κυρίως μπροστά σου, κάνοντάς σε πρωταθλητή στο βάδην με δωδεκάποντο.
- Στο μαγαζί που μπαίνετε για ποτό, δεν πρόκειται να σταθεί στον πόρτα, κρατώντας την ανοιχτή για να περάσεις πρώτη. Μπουκάρουν μέσα, αφήνοντας ελεύθερη την πόρτα να πέσει στη μούρη σου, να σου σπάσει τη μύτη, ώστε κι συ να βρεις ευκαιρία να κάνεις εκείνη την πλαστική που πάντα ήθελες.
- Όταν έρχεται ο σερβιτόρος για παραγγελία, ποτέ δεν σε ρωτάνε τι θα πιεις εσύ. Λένε ένα φραπέ γλυκό με πολύ γάλα ή ένα ουίσκυ με πάγο και εσένα σε κοιτάει με ύφος λύπησης, ο γλυκούλης με το δίσκο. Βλέπεις το συννεφάκι γύρω από το κεφάλι του, που γράφει "Κοίτα κάτι βλάκες που κυκλοφορούν γυναίκες!"
- Καλά εννοείται πως δε θα σου τραβήξουν την καρέκλα για να καθίσεις πρώτη, ούτε θα σε ρωτήσουν που θες να καθίσεις. Μη σου πω ότι στο μαγαζί που πήγατε, σίγουρα υπάρχουν και πέντε γνωστοί του, οπότε μπαίνοντας σε παρατάει απλά στη μέση του χώρου σαν μπιγκόνια, για να χαιρετήσει το Μπάμπη από το συνεργείο.
- Φτερνίζεται, ρεύεται και φτύνει όλο και πιο πολύ όσο προχωράει η σχέση, ως απόδειξη οικειότητας.
- Δε θα σε ανεβάσει ποτέ ως γυναίκα και κυρίως δε θα αναφέρει ποτέ τα καλά σου στοιχεία. Αντίθετα όταν πάρεις εκείνα τα δύο κιλά θα σου πει "Μανίτσα τι έγινε, δεν μπαίνει το τζινάκι φέτος;"
Για να μην κάνουμε απαριθμήσεις όλων των δεδομένων, γενικευμένα θα δεις τον παλαιολιθικό άνδρα, να τρώει χωρίς ευγένεια, να φέρεται επίσης χωρίς ευγένεια. Δεν ξέρει ότι πρέπει να βοηθήσει την παρτενέρ του να φορέσει το παλτό της και καμιά φορά δεν ξέρει ούτε πώς να φάει σε ένα τραπέζι. Και ξέρεις κάτι; Καμιά φορά αυτά δεν είναι ουσιαστικά αρνητικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου. Τα βαθύτερα όμως που επηρεάζουν αυτόν, εσένα και τους γύρω σας είναι άλλα.
Ο άνθρωπος νεάτερνταλ, πάντα θα θίγει τους ανώτερους από αυτόν ανθρώπους.
Δηλαδή τους πιο μορφωμένους, τους πιο elegant και κυρίως τους πιο λεφτάδες. Θα τους υποτιμάει συχνά, τοποθετώντας τον εαυτό του στην κορυφή της κοινωνικής αλυσίδας. Δε θα δέχεται πολλές φορές τη γνώμη τους. Θα τους προσφωνεί ως "Οι φίλοι σου οι ξενέρωτοι και οι φίλοι σου οι φλώροι".. Θα ακούς συχνά ότι οι άντρες με τα κοστούμια και τα πανεπιστήμια κατέστρεψαν τον κόσμο τούτο.
Οι άντρες από την εποχή του χαλκού, θεωρούν ότι οι γυναίκες, είναι όντα δεύτερης ποιότητας, γεννημένα για να εργάζονται και να τους ακουμπάνε το μισθό τους, για να τους ικανοποιούν τα βίτσια στο κρεβάτι και να αναθρέφουν τα παιδιά τους. Θεωρούν ότι δεν αξίζει σε κάθε Εύα η σεξουαλική ικανοποίηση και δεν έχουν κανένα λόγο να τους λένε γλυκόλογα και κοπλιμέντα.
Οι άντρες εκείνοι τσάμπα λέγονται άντρες. Οι άντρες αυτοί κατ’ εμέ γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε μια οικογένεια πατριαρχικής φύσεως, που η μανούλα τους, τα έκανε όλα και τώρα στα εξήντα της μοιάζει με ογδόντα. Εκείνη η μανούλα που όταν μιλάνε οι άντρες, απλά το βουλώνει και ετοιμάζει εκλεκτούς μεζέδες με τσίπουρο, αφήνοντάς τα σιγά σιγά στο τραπέζι των ανδρών, μη τυχόν και ενοχλήσει. Και όσο και να ξέρει ότι είναι πληγωμένη και πιεσμένη, μόλις δει μια εν δυνάμει νύφη να σηκώνει μπαϊράκι, την κατηγορεί ως ανίκανη να σταθεί στο γιο τους. Εκείνοι οι ψευτοκουραμπιέδες έτρωγαν μικροί ξύλο στο σχολείο και δεν ήταν ικανοί να γράψουν σε κανένα διαγώνισμα πάνω από εφτά, με αποτέλεσμα να κατηγορούν όσους έπαιρναν δέκα ως φυτά. Εκείνα τα ερμαφρόδιτα ανθρωποειδή τέρατα που καθόντουσαν στις ουρές των παρελάσεων και πετούσαν αυγά στο σημαιοφόρο, βγήκαν μετά στις κοινωνίες και θεώρησαν ότι η μυϊκή υπεροχή τους πρέπει να γίνεται πηγή σεβασμού και φόβου στην εκάστοτε αιδοιοφορούσα.
Αγαπημένοι μου, μία είναι η κατάληξη. Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
Υπάρχουν εκεί έξω υπέροχοι άνθρωποι, με έμφυτη ευγένεια και όχι στημένη πλαστοπροβολή με σκοπό την ανάδειξή τους στον κύκλο τους. Υπάρχουν δίμετρα αρσενικά που πλησιάζονται δίπλα σου και όσο δυναμική και να ‘σαι σε κάνουν και νιώθεις θηλυκό. Υπάρχουν πραγματικοί άνδρες που κάνουν και στο σαλόνι και στο λιμάνι. Που έχουν μοχθήσει για ότι έχουν κατακτήσει και αγαπάνε τη γυναίκα σαν κόρη και μάνα. Δε μιλούν πολύ, δεν περιαυτολογούν και δεν επιδεικνύουν τον πλούτο τους, ούτε τη δύναμή τους. Αλλά δίπλα τους κάτι απροσδιόριστο σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής. Ξέρεις πως ότι και να σου συμβεί, θα πάρουν όλο το βάρος αυτοί και συ θα ξαναγίνεις το κοριτσάκι που ξέχασες κάπου στα δεκάξι.
Οπότε μόλις αναγνωρίσεις τα παραπάνω σημάδια, απλά ξεφορτώσου τον γιατί σε βλέπω μόνη, απομονωμένη από τον κόσμο, με μία σκούπα στο χέρι και με ύφος αμφισβήτησης του ίδιου σου του εαυτού για την αποτυχημένη σου απόπειρα δημιουργίας γιουβετσιού.
