Να αγαπάτε λίγο παραπάνω τους ηλικιωμένους

Να αγαπάτε λίγο παραπάνω τους ηλικιωμένους

Οι ηλικιωμένοι τούτης της κοινωνίας είναι σχεδόν αόρατοι.

Πολλές φορές υποτιμούνται και δεν υπολογίζονται.

Η φωνή τους χάνεται ανάμεσα σε τόσες άλλες.

Ο κόσμος,  τους προσπερνά αδιάφορα.

Κανένας σχεδόν δεν έχει χρόνο να αφουγκραστεί τις δικές τους ανάγκες.

Το κακό είναι πως πολλοί από αυτούς έχουν πιστέψει πως είναι όντως έτσι, πως δεν αξίζουν και αποτελούν βάρος για την καθημερινότητα των άλλων.

Πόσο λάθος κάνουν.

Πόσο πολύ τους έχουμε, στ’ αλήθεια, ανάγκη.

Έχουμε ανάγκη τη σοφία τους, την εμπειρία τους, τα μαθήματα ζωής του.

Δεν έχουν ιδέα πόσο μας «λείπουν» , έχοντας παρατήσει τους εαυτούς τους και παριστάνοντας τους ζωντανούς-νεκρούς.

Η παρέα τους είναι το ίδιο σημαντική και αναζωογονητική όσο ήταν και παλιά.

Μου φαίνεται, δεν έχουν ιδέα πόσο πολύτιμες είναι οι συνομιλίες και οι στιγμές μαζί τους.

Αποτέλεσμα;

Το χάσμα γενεών να μεγαλώνει, οι άνθρωποι να αποστασιοποιούνται και η γνώση να παύει να μεταδίδεται.

Οι δεσμοί να σπάνε και να αποπροσανατολιζόμαστε.

Ναι, έχουμε ανάγκη τους ηλικιωμένους.

Ναι, τους θέλουμε στις ζωές μας διότι είναι οι φάροι που θα φωτίσουν το δρόμο μας.

Είναι το στήριγμα που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε μπροστά,  ολοταχώς.

Είναι η μετουσίωση της αγάπης που θα πλημμυρίσει τις ψυχές μας.

Είστε πολλά και είστε σημαντικοί για μας.

Να το θυμάστε.

*Αφιερωμένο με αγάπη σε έναν δικό μου ηλικιωμένο που έχει χάσει τη φλόγα μέσα του και θέλω να επιστρέψει δυναμικά.