28 Μαρτίου 2019
Αγαπημένη μου γιαγιά,
για την ακρίβεια, αγαπημένη μου πρώτη φορά γιαγιά,
σου γράφω αυτό το γράμμα μιας και σήμερα λένε ότι γιορτάζουν παγκοσμίως οι γιαγιάδες.
Δεν ξέρω αν οι γιαγιάδες όλου του κόσμου είναι σαν κι εσένα, αλλά τι με νοιάζει για τους άλλους; Εγώ είμαι τυχερός που σε έχω, οι άλλοι ας διάλεγαν καλύτερα.
Έμαθα να αναγνωρίζω τη φωνή σου και τώρα ξέρω πως κάθε φορά που σε ακούω το πρόγραμμα έχει παιχνίδι. Ποτέ δε με αφήνεις παραπονεμένο. Πάντα με τις μουσικές σου και τις κουδουνίστρες σου, παρατάς ό,τι κι αν κάνεις για να ασχοληθείς μαζί μου. Δε σε πτοούν ούτε καμμένες πίτες, ούτε άψητα κέικ, ούτε η στοίβα από το σίδερο που σε περιμένει. Εγώ έρχομαι πρώτος. Και σαν κτητικό αρσενικό που είμαι, τις εκτιμώ αυτές τις προτεραιότητες, να το ξέρεις. Βέβαια θα προτιμούσα να μη μου ρουφάς τόσο πολύ τις πατούσες κάθε φορά που προφασίζεσαι ότι τα έκανα για να με αλλάξεις. Εκεί λίγο τα χαλάμε, αλλά σου έχω αδυναμία κι έτσι δε γκρινιάζω πολύ.
Αγαπημένη μου γιαγιά, να ξέρεις ότι στον κόσμο μου είσαι η προέκταση της μαμάς μου, άρα εξ ορισμού σημαντική. Γι’ αυτό κι εγώ ο βαρύς άντρας χαμογελάω όταν μου μιλάς στο τηλέφωνο, όταν μου λες εκείνο το «παιδί μου, παιδί μου». Γι’ αυτό και χορεύω με τα πόδια στον αέρα κάθε φορά που στέκεσαι από πάνω μου και κουνάς τα πολύχρωμα παιχνίδια μου μιλώντας μου. Δεν μπορώ να μιλήσω ακόμη, αλλά να είσαι σίγουρη πως αν το έκανα θα άκουγες «σ’ αγαπώ».
Ξέρω πως στο πρόσωπο το δικό σου και του παππού –μην τον αφήνουμε έξω και τον παππού γιατί κι αυτόν τον αγαπώ− έχω βρει συμμάχους για μια ζωή. Ξέρω ποιος θα βάζει στη θέση του τη μάνα μου όταν θα μου ζαλίζει παραπάνω από όσο πρέπει τον έρωτα. Ξέρω ποιος θα με υπερασπίζεται, ποιος θα δίνει μάχες για μένα. Λένε πως οι παππούδες κακομαθαίνουν τα παιδιά αλλά ξέρω πως εσείς δε θα το κάνετε ποτέ.
Θα είστε απλά οι παππούδες μου.
Γιαγιά θέλω να ξέρεις ότι αναγνωρίζω τη μυρωδιά σου από πριν ακόμη καταφέρω να σε δω καλά καλά. Τη θυμάμαι από τις πρώτες μου κιόλας ώρες, να με κανακεύει μαζί με τη μαμά στο νοσοκομείο. Το άρωμα είναι μνήμη κι εγώ το δικό σου το κουβαλώ πάντα φυλαχτό. Γιατί είναι σημαντικό, σε έναν μεγάλο κι άγνωστο κόσμο να ξέρεις πως υπάρχουν μια χούφτα άνθρωποι που είναι οι πιο δικοί σου, που θα σε προστατεύσουν, που θα σε φροντίσουν ό,τι κι αν γίνει.
Κι εγώ γιαγιά θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει. Θα σ’ αγαπώ μέχρι να βγει ο ήλιος από τη δύση και τα ψάρια να ξεκινήσουν να σουλατσάρουν στους δρόμους της Πετρούπολης.
Σύντομα θα μπορώ να στα πω κι ο ίδιος, βλέπεις δα πόσο κόπο κάνω για να μιλήσω. Προς το παρόν δρω δι’ αντιπροσώπου κι ελπίζω η μάνα μου να τα λέει όπως θέλω, όπως σου πρέπουν, αλλιώς την έβαψε.
Χρόνια πολλά γιαγιά.
Σ’ αγαπώ γιαγιά.
Είμαι τυχερός που σε έχω γιαγιά.
Το Σάββατο έρχομαι γιαγιά, ετοιμάσου να κάνουμε με τον παππού το σπίτι ανακατωμένος ο ερχόμενος…
Με αγάπη και λατρεία και έρωτα,
Ο Σωτηράκης σου
