Αχ και να έβρεχε αγάπη...
Στην πρώτη υποψία βροχής, στην πρώτη στάλα όλοι τρέχουμε να κρυφτούμε, μόνο τα σαλιγκάρια κυκλοφορούν. Αν ήξερες όμως ότι η βροχή δε θα σε πειράξει, αλλά θα σε γεμίσει με αγάπη, τι θα έκανες;
Να προχωράς στο δρόμο και να μη χρειάζεσαι ομπρέλα, γιατί ποιος τρελός θα ανοίξει ομπρέλα όταν βρέχει αγάπη;
Μα για φανταστείτε το. Μπορείτε; Να βρέχει αγάπη, πως θα μοιάζει αυτή η βροχή;
Αν ρωτήσω ένα παιδί θα φανταστεί ότι βρέχει καρδιές , μια εικόνα απίστευτα θελκτική και ονειροπόλα.
Για εμένα το να βρέχει αγάπη, φέρνει στο μυαλό μου φως και ουράνια τόξα, σημαίνει περισσότερους ανθρώπους με καρδιές ανοιχτές, γεμάτες με χαρούμενα συναισθήματα και άφθονα, δυνατά χαμόγελα, σαν τα γάργαρα νερά. Διαβάζοντας το ποίημα της Γεωργίας Σπάλα, μπορείτε να μας πείτε τι θα κάνατε αν έβρεχε αγάπη…
«Κάνε μελωδίες τις ελπίδες σου,
κάνε τραγούδια τα όνειρά σου
και άσε την ψυχή σου να πετάξει ψηλά,
πάνω από λιβάδια σπαρμένα,
κήπους ολάνθιστους μυρωμένους
και λίμνες φεγγαρολουσμένες.
Ζωγράφισε καρδούλες σε φτερά περιστεριών
κι άστα ελεύθερα να γεμίσουν την πλάση,
να βρέξει ο ουρανός παντού αγάπη…»
