Ομολογώ ευθαρσώς ότι δεν αγαπούσα αρκετά το σώμα μου. Ίσως τα πρότυπα γυναικών που βλέπουμε δεξιά κι αριστερά μας, ακόμα και που συνειδητά λέμε ότι θέλουν να μας περάσουν ένα συγκεκριμένο τύπο γυναίκας, να μας επηρεάζουν τελικά. Αν και δε βλέπω πολλή τηλεόραση, τελικά ίσως να είχα επηρεαστεί.
Ήρθε όμως ο καιρός που ναι αγάπησα κι εγώ το σώμα μου από την αρχή. Η εγκυμοσύνη μου το πρόσφερε αυτό. Και σκέφτομαι μέσα μου «γιατί;»
Τότε που πρήζεσαι, που παχαίνεις, που φουσκώνεις σε μέρη του σώματός σου που δεν έδινες σημασία μέχρι τότε, που ξεχειλώνουν τα μπρατσάκια, τα στηθάκια, (οκ, φουσκώνουν πρώτα, αλλά ξέρεις ότι έχουν ξεχειλώσει. Είσαι και μιας ηλικίας ντε!)
Κι όμως, τότε το αγάπησα σφόδρα. Μου άρεσα έγκυος! Με την κοιλιά τούρλα, να πονάνε τα ισχία μου, να πρήζονται οι γάμπες μου, αλλά εμένα μου άρεσε. Μου άρεσε αυτό που ερχόταν κι αυτό που θα έφευγε. Η αίσθηση αυτή που είχα καθημερινά. Τα ρούχα που επέλεξα να φορώ. Άλλαξε η θεωρία μου περί καλλίγραμμου σώματος. Είδα το σώμα μου αλλιώς και μου άρεσε! Μου άρεσε κυριολεκτικά!
Η κουμπάρα μου είπε κάτι σοφό: «από την κόρη σου θα το βρεις». Και τότε μου έκανε κλικ ότι αν εγώ δεν αγαπώ το σώμα μου, πώς θα μπορέσει η κόρη μου να αγαπήσει το δικό της; Και τότε ταρακουνήθηκα. Ήδη ένιωθα πολύ καλά με το σώμα μου όπως άλλαζε, όπως φούσκωνε, γιατί το κοριτσάκι μου μεγάλωνε. Και τότε άρχισα να κοιτιέμαι στον καθρέφτη και να με βλέπω… αλλιώς. Να με βλέπω και να νιώθω πιο όμορφη από ποτέ! Ναι, είμαι όμορφη με ένα όμορφο σώμα.
Τώρα, το μόνο που σκέφτομαι είναι να ανανεώσω την γκαρνταρόμπα μου, γιατί πώς θα συνοδεύω την κόρη μου αν δεν είμαι πάντα chic;
Μην περιμένεις κάτι για να σε ταρακουνήσει. Να κοιτιέσαι στον καθρέφτη και να λες «φτου σου κοπελάρα μου, κούκλα είσαι και σήμερα!»
